In het Hollandse

Daar zit ik dan :)
Aan de tafel bij Roos deze blog te schrijven.
Het voelt soms alsof er niet zo veel gebeurd is de laatste maand (wow... ja, ben al een maand terug!) en aan de andere kant is het best een soort van turbulent zo af en toe.

Woon dus nu ongeveer een maandje bij Roos. Ben een soort van suikertante en Nanny @ the same time voor Ian en Joanne.
Zo kan ik eens goed testen en kijken ofdat ik ook kindjes wil.. haha.
Naar de BSO rijden en 'je' kids daar vinden, of naar de streetdance rijden en het laatste kwartier van de les meekijken, alsook langs het hockeyveld staan en je inhouden om niet te veel te roepen. Een 'dochter' die zegt.. niet doen niet doen Nathalie, dan sta ik voor schut, een happy kind zien als je pannekoeken hebt gebakken maar ook de gezellige avonden aan tafel als iedereen een soort van oververmoeid is en dan eten we ook nog een pasta!

Ook mooi die momenten dat ze tijd gaan rekken, net zo voor ze naar bed mogen/moeten. Nog even beneden iets halen of een keer plassen, lekker om die kids te verwennen en hun hele kussen op te kloppen en ze later in te pakken als een mummie. Dat deed ons pap vroeger ook altijd en dan voelde ik me heel speciaal. En zij zijn ook speciaal, dus met alle liefde!
Gesprekken aan tafel tijdens het eten, wanneer je 'dochter' zegt: 'als ik tiener ben dan ga ik roken en bier drinken' helemaal plat van het lachen achter mijn bordje met aardappels, vega-balletjes en groentjes.
Samen slaapklets invullen voor het slapen gaan, een spreekbeurt over judo oefenen en een beeldje dat gevallen is weer lijmen horen erbij.

Ben erg dankbaar voor het feit dat ik zo'n mooie en rijke vriendschap(pen) heb! Dat ik me zo welkom mag voelen hier, door Roos EN de kindjes! Dat ik geleerd heb (o.a toen ik mijn rug brak) om te ONTVANGEN. Ik wil nog wel graag dingen terug doen, maar kan ook dingen aannemen en dat maakt me rijk!

Verder.. ja... mijn busjes-plan staat in de vriezer....
Heb gezocht, maar niet gevonden. Plan is nu om nog een winter te werken in Oostenrijk, nog meer te sparen en dan straks ineens iets echt goeds te kopen. En dan toch een camper (Hymer bv) in plaats van zo'n busje.
Dat betekende wel dat ik me erg erg erg lang (nou, ja, langer dan een maand is het niet, maar het voelt soms zo lang) doelloos ben geweest. Kan overal naar toe!
Heb momenteel weer wat spaargeld, heb alle tijd, de wereld lacht naar me! En toch wist ik niet wat ik wilde.... Vind het hier ook wel fijn, maar soms zijn de dagen zo lang... geen werk.. niet echt een doel.. me niet echt nuttig voelen... al was dat dagje E3 strand echt wel lekker.. haha...

Meditatie in Thailand, maar daarna dan? Kan een duik-course gaan doen, maar momenteel roept dat geen 'geluk' in mij op.
Op de Enfield de Rothang pass rijden in Noord-India, maar heb eigenlijk niet zo veel zin de in de Indiaase dingen daar om heen en kan 'm niet alleen rijden ivm de veiligheid en dan moet ik 3 maanden ofzo met dezelfde persoon reizen en dan mis ik weer mijn vrijheid. Billu zou mee willen en die is ook heeeeeeeeeeeel lief, maar ook weer zo echt Indiaas..
Toch naar Oostenrijk gaan om te paragliden......
Hier blijven en werk zoeken. Bij de Wildeman in Eindhoven zoeken ze nog personeel, maar ik vind juist zo'n kleine bar met een klein team zo leuk en kan ik wel tot december hier blijven wonen?
Guido opzoeken in Peru, maar voel helemaal niet de drang om weer helemaal alleen dat te doen. Etc etc etc.

Totdat ik ineens een goed moment rust had gevonden (nadat ik weer een paar keer ben wezen hardlopen in het bos... goddelijk!!!).
Ik ga de sjaman uit Nepal mailen!
Misschien mag ik wel bij hem in de leer? Misschien mag ik bij hem in huis voor een paar maanden en leren over de natuur-geneeskunde, de geboorte horoscopen en mantra's leren. Daarnaast kan ik daar dan misschien een paar uur per dag lesgeven op een schooltje ofzo.
Voel dat ik weer in een fase zit waarin ik 'van binnen' wil leren en groeien (vandaar dat ik ook weer naar Monique ga, mijn gaia juf. Voor een workshop, maar ook voor sessies en een healing) en dat ik me toch ook een soort van nuttig wil maken.
Ik dus mailen en wat blijkt! Hij komt vandaag in Munchen aan en ik hoor een dezer dagen wanneer en of hij nog naar Belgie en Nederland komt.. haha.. it's a small world
Ga ik Asaya ook weer zien :)

Gister viel ineens optie binnen!
Want ik kan dat wel willen, maar misschien blijft hij best lang hier in Europa, misschien heeft ie nog Israel op het programma staan, misschien heeft ie al een student of zegt hij dat ik niet de juiste capaciteiten heb...
Dus, altijd een plan B hebben :)
En tatatatattattatatatattaaaaaa.
Gister viel die dus binnen zoals ik al schreef:
Als ik niet naar Nepal ga binnen nu en een week of 2-3 dan ga ik binnen nu en 2-3 weken aan Santiago de Compestela beginnen :)
Ongeveer 3,5 maand te voet, met een rugzakje deze pelgrimstocht lopen.
Ik weet het, de meeste mensen bereiden zo'n tocht echt voor tot in de puntjes, maar dat ga ik niet doen.. haha.. ginne tijd.. want heb in september een concert waar ik al kaartjes voor heb :)
Goede schoenen kopen, een licht gewicht tentje, een apparaatje om de honden weg te houden, een goede veldfles, mijn grote backpack een keer een wasbeurt geven in bad, een boekje kopen met de route en wat tips en dan gaan!

Heb gister heel onrustig geslapen.. haha.
Maar het is fijn, want wat het ook wordt, beide voelen goed! En heb er zin in! haha

Nou hoor ik mensen denken, dat plan kan nog wel 100x wisselen en dat klopt deels, maar wil het toch vast met jullie delen.. haha.

Tot die tijd blijf ik lekker op visite gaan bij ons pap en mam.
Tot die tijd blijf ik ons omaatje 2x per week een bezoekje brengen op Peppelrode. Mijn oh zo lieve oma! Die ooit een mega sterke en zelfstandige vrouw was, ligt nu eigenlijk alleen nog maar in bed. Maximaal 2x per week komt ze uit bed, maar ook vele woensdagen en zondagen zit ik samen met een paar ooms en tantes aan haar bed. Soms slaapt ze de hele tijd, soms kijkt ze me aan en denk ik dat we een soort van contact hebben, andere keren kijkt ze langs me af, soms masseer ik haar handen en voeten een beetje, maar ze snapt dan niet echt waar dat gevoel vandaan komt, of ik klets maar wat.
Heb het gevoel dat ze mijn stem soms wel herkend, of dat ze daar in ieder geval op reageert. Ben nieuwsgierig naar wat ze nog meekrijgt en wat niet. Ik kan het wel vragen, maar ze kan niet meer praten. Ben dan ook begonnen aan het boek wij zijn ons brein, misschien dat ik wat meer beeld kan krijgen.
Ik weet alleen dat ik trots ben op mijn kleine omaatje. Dat ze een sterke vrouw is (geweest) en dat ik van haar hou. Dat het me verdrietig maakt al die oude mensjes daar zo te zien zitten. Dement als een deur en maar roepen om de zuster of een kleurplaat aan het inkleuren zijn, verdwaald over de afdeling lopen of de hele dag maar slapen in hun stoel of bed, terwijl de mensen die er werken eigenlijk te weinig tijd hebben voor echte aandacht van al deze mensen.
Ouder worden klinkt heel mooi, maar ligt er wel aan hoe je oud wordt.
Wens heel hard dat 30-40 jaar technologie en wetenschap misschien een einde kan maken aan deze 'ziekte'. Dementie......
Ben maar gewoon lief voor mijn omaatje, nu ik weer in Nederland ben... dat heeft ze verdiend!

Daar leer je dus maar weer extra dat het leven vergankelijk is, dus! genieten en er-uit-halen-wat-er-in-zit!
Ben dus bij Roos, vindt het fijn ook een positieve bijdrage te kunnen geven aan de kindjes, ze mijn visie te geven over zaken als zelfvertrouwen, presteren, sporten, vega-balletjes, elkaar helpen etc, Daarnaast dus weer begonnen met wat sporten, hardlopen in het bos (met zo'n coach op de MP3) en wat lesgeven in Den Bosch (veelal pilates en yoga), stappen stappen en stappen, dansjes maken in de Berlage, terrasje pakken, lekker en gezond eten (voor vanaaf ook weer lekker recept op het menu staan voor als Roos thuis komt van haar eerste opleidingsdag) en dankbaar zijn voor alle lieve mensen om me heen.
Papa en mama, mijn zusje en Bas, Roos en tha kids, Marjo & Leon, Sabine, de Bruun en Nina, Jan & Willy, en nog al die andere!!!!!
Na bijna 3,5 jaar reizen zijn we er nog steeds voor elkaar! En das mooi!

Voor nu ga ik het er effe bij laten :)
Wens jullie een fijne dag en tot lezens!