Jodelahitieeeeeeee
Door: Nathalie
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
28 Februari 2014 | Oostenrijk, Hopfgarten im Brixental
Zo daar is Naathje weer een keer. Het heeft even geduurd, maar vaak gewoon aan het werk, moe van het werk, aan het skieen of gewoon even geen zin om nog achter mijn laptop te kruipen, maar hier ben ik dan. Heel uitgebreid... dus.... kruip in de zon... bakje thee of koffie erbij en enjoy.
Zal beginnen met het hoofdstuk werk
Dit jaar heb ik zeker de eerste anderhalve maand veel gewerkt. Uurtje of 55-60 in de week. Veel uren, lange dagen en veel alleen werken. Geen idee wat er dit jaar met mijn baas aan de hand is, maar het is echt anders dan vorig jaar. Kortom: veel werken en vooral veel alleen sluitdienst.
Dus aan het einde van de dag alles alleen bijvullen, schoonmaken, bar vegen, poetsen, kassa opmaken. Best veel werk nog, best zwaar werk, maar daardoor wel weer meer uren. Van teamgevoel geen sprake. Echt wel jammer, zat er al redelijk snel een beetje doorheen, zeker omdat ik geen dank je wel of een compliment kreeg. Was ineens weer heel normaal dat Nathalie dat wel weer deed, maar ist wie ist und kommt wie kommt.
Vorig jaar hadden we echt een team. Deden veel samen en zorgden echt voor elkaar. Als de een moe was deed de ander wat meer en andersom. Gingen met z'n drietjes na het werk nog wat drinken en dit jaar deed ik alles alleen in het begin. Zelfs oud en nieuw stond ik om 5.00 in de ochtend alleen om te sluiten....... Peter was rond 00.00 al weg en een andere collega die graag zelf nog wilde dansen al om 02.00.... Minder gezellig.
Pluspunt was/is wel dat ik dan vaak toch niet gelijk naar huis wilde en dus alleen nog even het dorp inging om nog ergens een drankje te gaan doen. Veel lokalen doen dat ook en zo heb ik dit jaar veel meer mensen leren kennen en is mijn sociale leven hier veel groter geworden. Altijd was er wel iemand die mij kon, of die ik kon, en heb ik nog veel 'steun' gevoeld daardoor. Andere mensen, andere connecties, andere praat.
Ik heb echt geprobeerd te praten met mijn baas, maar echt communiceren lijkt lastiger dan ik dacht.... hij vroeg zich af waarom ik een collega naar huis stuur en daarna loop te zeiken dat ik steeds alles alleen moet doen. Nu erover gepraat (eindelijk... hahah) en hij ziet nu in dat 1 bepaalde collega heel hard werkt als het druk is, maar als het wat rustiger wordt staat ze meer te kletsen bij de groepjes leuke mannen, dat ik liever alleen werk, want van werken komt nog weinig dan (zeker als ze zelf start met meedrinken....).
De laatste weken is Peter dus zelf ook meer tot sluit daar. Niet dat ie veel doet maar net dat kleine beetje helpt wel. Hoef ik niet meer en en en en en te doen, maar gewoon of of of. En dat is fijn.
Dit seizoen ligt er veel minder sneeuw dan vorig jaar (lees: veeeeeeeeeeeel minder). De parkeerplaats bijv is eigenlijk nog niet lang wit geweest, alsook de bomen, straten etc beneden in het dal. De laatste 3 weken is het bijna elke dag zon zon zon, dus veel terras lopen. Veel meters maken voor een biertje zeg maar. Minder mensen die binnen komen aan de bar (al is de paraplu ingeklapt en hebben we een open bar) en minder stemming wat dat betreft. Mensen blijven langer op de berg en komen laat naar beneden. Dan hangen ze nog even bij ons en gaan dan toch eten. Heel soms wat groepen die komen zuipen, dansen, feestje bouwen, maar dus veel terras lopen.
Dienbladen vol vol vol met bier en warme choco rum. Leuk, gezellig, maar echt veel zwaarder dan gewoon binnen staan. Nu dus lamme armen na een dag werken... (hou er wel spierballen aan over).
Daar verkoop je makkelijker, meer en sneller zonder vele loop meters, maar ook hier geldt: ist wie ist, kommt wie kommt. Fysiek dus wel vermoeid langzaam en nog 4 wkn te gaan. Ze geven voor volgende week wel een meter sneeuw af..... we gaan het zien.
Klinkt nu misschien allemaal wat negatief.... Is het niet. Ja, het werken is anders dan vorig jaar, het is meer werk dan fun dan vorig jaar en geen teamspirit, maar de leuke lieve gasten die bij ons komen (en sommigen speciaal voor mij) maken heel veel goed! En denk bijna zeker te weten dat ik er volgend jaar weer gewoon bij ben. Kan toch veel sparen hier en dat is iets wat ik uiteindelijk ook nodig heb :) En so far is er geen andere bar waarvan ik denk dat het leuker/beter is dan waar in zit.
Daarbij zoals ik al schreef een groter social network hier. Heb dus ook besloten toch te gaan skieëen. Heb een seizoenskaart gekocht, ski's gehuurd voor het hele seizoen en ga redelijk vaak (keer of 3-4 per week) de pistes op. Eerst liever alleen (effe in alle rust aanklooien zonder dat iemand kijkt, op mij moet wachten, goedbedoelde adviezen heeft ect) en nu ook wel met anderen.
Dan een keer met die, dan met die. Zo ben ik gister voor het eerst een ander deel van het gebied in geweest met Priscilla en haar familie. Zij gaf hier vorig jaar de bambini's les en is nu voor een weekje vakantie hier. Samen met haar vriend en ouders gister 30km piste km gemaakt. Heerlijk! Gewoon relaxed skiën. Dan wacht er iemand op mij, dan wacht ik op iemand, dan skiën we vol gas, dan doen we een terrasje. Echt zo fijn om in de ZON op de piste te zijn, lekker buiten, fysiek bezig zijn, grenzen verleggen, steeds beter gaan skiën, minder angst, meer plezier met andere mensen! Voelt echt als vakantie en dat maakt de balans met werk dan weer.
Ook een keer met wat Engelsen wezen skiën, alsook met Marcus en Toni (2 lokale jongens die ik ken van de bar), met Kevin (die ook Nederlands is en boven op de berg in een gasthof werkt) en volgende week ga ik van Lenny les krijgen. Hij is de enige donkere skileraar in Westendorf (blijft raar hoor, een neger in de sneeuw), 68 jaar!!! en hij is een van de beste (misschien wel de beste skileraar van hier). Hij heeft een blinde vrouw laten skiën, alsook een half verlamde vrouw die moeilijk loopt, maar als een speer van de berg afkomt.
Mijn verschil tussen rechts en links is erg groot. Bochtjes naar rechts: perfect, eigenlijk niets meer aan doen. Bochtjes naar links.... so la la. Met mijn eigen inzicht (stokken prikken, daarom heen gaan, gewichtsverplaatsing, schouders indraaien etc etc) kom ik niet verder, maar hij zei gister dat ie het in 2 minuten gefixt heeft. Nou, ik sla dat aanbod niet af :)
Hij heeft me ook een helm gegeven. Mocht ik eerst lenen voor het seizoen, maar vorige week toen ik in de Karat (kleine disco, NL apres ski bar) was zei hij dat ie die mocht houden. Super! Samen met de ski bril en broek van zus, een nieuwe jas die ik hier in de uitverkoop heb gekocht en nog mijn paragliding handschoenen, helemaal ready to go!
Nou we het toch over apres ski hebben..... Ben 2 keer met Kevin (die van boven op de berg) naar Kirchberg geweest. Heerlijk!!! In de Eisbar (een van de beste apres ski bars in Oostenrijk, staat al jaren in de top 5 ranking) ging het dak er af! Niemand die je daar kent, niemand die komt kletsen met de barvrouw van Schirm, gewoon heerlijk soort van anoniem de hele avond gedanst gedanst en gedanst! Goddelijk! Maar heb ook een avondje chill film gekeken. OOK fijn na al dat zwoegen in de bar. Temple in the clouds. Paragliding film van vrienden, gefilmd in Bir.
Eergisteren was een bankhangavond in mijn gedachten, maar Suzan en Erik zaten aan de bar. Zij komen 2x per jaar. 1x met kinderen, 1x zonder kids. Ken ze nog van vorig jaar. Zo'n lieverds! Heel relaxed, eerlijk en gezellig. Ze hadden me een verwenpakketje bezorgd. Bastogne koeken, citroen kwark en mijn favo thee van de Zonnatura. Na mijn werk ff bij hun gaan zitten, maar ze moesten gaan, want ze hadden afgesproken om te gaan eten.
Bij Heidi (waar ik vorig jaar bij woning had) van Boarstadl. Anders kom je gezellig mee. Ja waarom niet? Goddelijk gegeten! Leuk gezelschap (Erik zijn zus was er ook en Martin, een skileraar en zijn vriendin ook) lekker wijntje erbij. Hmmmmmmmmmm. Dat soort mensen, dat soort avonden. Ze trekken me erdoorheen!
En ja...... Blij ook met mijn stekkie. Fijn appartement. Groot. Woonkamer, slaapkamer, badkamer, losse wc, keuken en balkon. Volgend jaar iets zoeken in Westendorf zelf, maar voor dit jaar ben ik er heel blij mee.
Dat helpt allemaal, want heel makkelijk is het toch niet dit jaar. Oma overleden.... (wel vrij voor gekregen, dus fijn naar huis kunnen vliegen en erbij kunnen zijn, maar heb niet echt tijd gehad om het allemaal te laten bezinken, dag erna weer gewoon aan het werk, tussen alle vakantiegangers, feestende en zuipende mensen)
Een mama om wie ik me nog steeds zorgen maak, en de situatie eromheen die me verdrietig maakt en waarvan ik het lastig vind dat ik dan toch weer zo ver weg zit....... Denk dan toch soms dat mijn fysieke aanwezigheid een meerwaarde kan zijn. Maar mijn situatie is op dit moment zo dat ik niet 1,2,3 voor een bakje koffie of thee langs kan gaan.
Papa en mama gaan steeds nog samen naar alle afspraken en ik denk dat als ik in Nederland zou zijn daarin een ondersteuning kan bieden, maarja.... het is helaas niet zo. Al heb ik er wel echt nagedacht misschien eerder naar huis te komen, maar aan de andere kant weet ik dat dat ook niet DE oplossing in.
Een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lief klein moppig schatje van een nichtje waar ik zo zielsveel van hou en op wie ik zo verliefd ben, maar die ik moet missen, dat het zelfs soms zeer doet, ook al krijg ik heeeeeeeeeeeel veel foto's doorgeappt. En natuurlijk gewoon alle lieve mensen die na ong 4,5 reizen nog steeds mijn vrienden/vriendinnen zijn. Ik mis jullie echt wel.....
Nu dus langzaam aan het nadenken, oriënteren, voelen wat ik deze zomer ga doen...... In NL werk zoeken? Zodat ik meer voor de familie daar kan zijn.....
Werk zoeken in Frankrijk of Spanje via wat connecties? Verder weg, maar nog te overzien. Waarschijnlijk meer te verdienen.
Vrijwilligers werk doen op puur organische biologische boerderijen tegen kost en inwoning (via het wwoofing netwerk) zodat ik geen geld opmaak en niet weer 'broken' de winter begin en handige dingen leer voor als ik zelf later als ik groot ben en mijn plek heb in de bergen waar mensen kunnen komen voor yoga, massage, meditatie en puur organisch eten uit eigen tuin. Win win situatie. Deze boerderijen zitten over de hele wereld en via de website kan je inschrijven en contacten leggen om te zien waar ze wat voor hulp nodig hebben.
Of toch nog een keer naar Santiago lopen? Weer beginnen met paragliden? Toch die camper kopen? Denk denk denk. Voel voel voel. Komt goed!
Nu eerst nog een ochtend chill. Straks IN de zon werken. Dan kleren meenemen voor morgen, want we gaan de komende carnaval weer verkleed!? Hahaha. Vorig jaar Sneeuwwitje en de dwergen. Dit jaar broeder Peter met zijn zusters. Wij hebben witte zusterpakjes... hahha... met van de beenkousen met rode kruisjes dr op.... LOL... Hopelijk neemt Peter mijn rode krullen pruik van vorig jaar mee, dan komt het helemaal goed. Samen met de nep-latex-legging die ik ooit bij de Cool Cat gekocht heb voor dit soort gelegenheden. Gaat gezellig worden denk/hoop ik :) We gaan ook spuiten verkopen :) met een aardbeien drankje er in. Grappig. En morgen voor het werk eerst nog... jawel.. SKIËN
Kortom: het is niet zo makkelijk at the moment, maar ik vermaak me wel. Juiste mind-setting en focussen op wat er wel allemaal is.
Voor nu wens ik jullie alvast een fijn weekend, een op toppie carnaval, een goede eerste werkdag (lief zusje, denk aan je!!!!!!) en gewoon heel veel liefde!
Mis jullie, denk aan jullie (ook al horen jullie niet zo veel van me) en over een week of 4-5 ben ik weer back! Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Zal beginnen met het hoofdstuk werk
Dit jaar heb ik zeker de eerste anderhalve maand veel gewerkt. Uurtje of 55-60 in de week. Veel uren, lange dagen en veel alleen werken. Geen idee wat er dit jaar met mijn baas aan de hand is, maar het is echt anders dan vorig jaar. Kortom: veel werken en vooral veel alleen sluitdienst.
Dus aan het einde van de dag alles alleen bijvullen, schoonmaken, bar vegen, poetsen, kassa opmaken. Best veel werk nog, best zwaar werk, maar daardoor wel weer meer uren. Van teamgevoel geen sprake. Echt wel jammer, zat er al redelijk snel een beetje doorheen, zeker omdat ik geen dank je wel of een compliment kreeg. Was ineens weer heel normaal dat Nathalie dat wel weer deed, maar ist wie ist und kommt wie kommt.
Vorig jaar hadden we echt een team. Deden veel samen en zorgden echt voor elkaar. Als de een moe was deed de ander wat meer en andersom. Gingen met z'n drietjes na het werk nog wat drinken en dit jaar deed ik alles alleen in het begin. Zelfs oud en nieuw stond ik om 5.00 in de ochtend alleen om te sluiten....... Peter was rond 00.00 al weg en een andere collega die graag zelf nog wilde dansen al om 02.00.... Minder gezellig.
Pluspunt was/is wel dat ik dan vaak toch niet gelijk naar huis wilde en dus alleen nog even het dorp inging om nog ergens een drankje te gaan doen. Veel lokalen doen dat ook en zo heb ik dit jaar veel meer mensen leren kennen en is mijn sociale leven hier veel groter geworden. Altijd was er wel iemand die mij kon, of die ik kon, en heb ik nog veel 'steun' gevoeld daardoor. Andere mensen, andere connecties, andere praat.
Ik heb echt geprobeerd te praten met mijn baas, maar echt communiceren lijkt lastiger dan ik dacht.... hij vroeg zich af waarom ik een collega naar huis stuur en daarna loop te zeiken dat ik steeds alles alleen moet doen. Nu erover gepraat (eindelijk... hahah) en hij ziet nu in dat 1 bepaalde collega heel hard werkt als het druk is, maar als het wat rustiger wordt staat ze meer te kletsen bij de groepjes leuke mannen, dat ik liever alleen werk, want van werken komt nog weinig dan (zeker als ze zelf start met meedrinken....).
De laatste weken is Peter dus zelf ook meer tot sluit daar. Niet dat ie veel doet maar net dat kleine beetje helpt wel. Hoef ik niet meer en en en en en te doen, maar gewoon of of of. En dat is fijn.
Dit seizoen ligt er veel minder sneeuw dan vorig jaar (lees: veeeeeeeeeeeel minder). De parkeerplaats bijv is eigenlijk nog niet lang wit geweest, alsook de bomen, straten etc beneden in het dal. De laatste 3 weken is het bijna elke dag zon zon zon, dus veel terras lopen. Veel meters maken voor een biertje zeg maar. Minder mensen die binnen komen aan de bar (al is de paraplu ingeklapt en hebben we een open bar) en minder stemming wat dat betreft. Mensen blijven langer op de berg en komen laat naar beneden. Dan hangen ze nog even bij ons en gaan dan toch eten. Heel soms wat groepen die komen zuipen, dansen, feestje bouwen, maar dus veel terras lopen.
Dienbladen vol vol vol met bier en warme choco rum. Leuk, gezellig, maar echt veel zwaarder dan gewoon binnen staan. Nu dus lamme armen na een dag werken... (hou er wel spierballen aan over).
Daar verkoop je makkelijker, meer en sneller zonder vele loop meters, maar ook hier geldt: ist wie ist, kommt wie kommt. Fysiek dus wel vermoeid langzaam en nog 4 wkn te gaan. Ze geven voor volgende week wel een meter sneeuw af..... we gaan het zien.
Klinkt nu misschien allemaal wat negatief.... Is het niet. Ja, het werken is anders dan vorig jaar, het is meer werk dan fun dan vorig jaar en geen teamspirit, maar de leuke lieve gasten die bij ons komen (en sommigen speciaal voor mij) maken heel veel goed! En denk bijna zeker te weten dat ik er volgend jaar weer gewoon bij ben. Kan toch veel sparen hier en dat is iets wat ik uiteindelijk ook nodig heb :) En so far is er geen andere bar waarvan ik denk dat het leuker/beter is dan waar in zit.
Daarbij zoals ik al schreef een groter social network hier. Heb dus ook besloten toch te gaan skieëen. Heb een seizoenskaart gekocht, ski's gehuurd voor het hele seizoen en ga redelijk vaak (keer of 3-4 per week) de pistes op. Eerst liever alleen (effe in alle rust aanklooien zonder dat iemand kijkt, op mij moet wachten, goedbedoelde adviezen heeft ect) en nu ook wel met anderen.
Dan een keer met die, dan met die. Zo ben ik gister voor het eerst een ander deel van het gebied in geweest met Priscilla en haar familie. Zij gaf hier vorig jaar de bambini's les en is nu voor een weekje vakantie hier. Samen met haar vriend en ouders gister 30km piste km gemaakt. Heerlijk! Gewoon relaxed skiën. Dan wacht er iemand op mij, dan wacht ik op iemand, dan skiën we vol gas, dan doen we een terrasje. Echt zo fijn om in de ZON op de piste te zijn, lekker buiten, fysiek bezig zijn, grenzen verleggen, steeds beter gaan skiën, minder angst, meer plezier met andere mensen! Voelt echt als vakantie en dat maakt de balans met werk dan weer.
Ook een keer met wat Engelsen wezen skiën, alsook met Marcus en Toni (2 lokale jongens die ik ken van de bar), met Kevin (die ook Nederlands is en boven op de berg in een gasthof werkt) en volgende week ga ik van Lenny les krijgen. Hij is de enige donkere skileraar in Westendorf (blijft raar hoor, een neger in de sneeuw), 68 jaar!!! en hij is een van de beste (misschien wel de beste skileraar van hier). Hij heeft een blinde vrouw laten skiën, alsook een half verlamde vrouw die moeilijk loopt, maar als een speer van de berg afkomt.
Mijn verschil tussen rechts en links is erg groot. Bochtjes naar rechts: perfect, eigenlijk niets meer aan doen. Bochtjes naar links.... so la la. Met mijn eigen inzicht (stokken prikken, daarom heen gaan, gewichtsverplaatsing, schouders indraaien etc etc) kom ik niet verder, maar hij zei gister dat ie het in 2 minuten gefixt heeft. Nou, ik sla dat aanbod niet af :)
Hij heeft me ook een helm gegeven. Mocht ik eerst lenen voor het seizoen, maar vorige week toen ik in de Karat (kleine disco, NL apres ski bar) was zei hij dat ie die mocht houden. Super! Samen met de ski bril en broek van zus, een nieuwe jas die ik hier in de uitverkoop heb gekocht en nog mijn paragliding handschoenen, helemaal ready to go!
Nou we het toch over apres ski hebben..... Ben 2 keer met Kevin (die van boven op de berg) naar Kirchberg geweest. Heerlijk!!! In de Eisbar (een van de beste apres ski bars in Oostenrijk, staat al jaren in de top 5 ranking) ging het dak er af! Niemand die je daar kent, niemand die komt kletsen met de barvrouw van Schirm, gewoon heerlijk soort van anoniem de hele avond gedanst gedanst en gedanst! Goddelijk! Maar heb ook een avondje chill film gekeken. OOK fijn na al dat zwoegen in de bar. Temple in the clouds. Paragliding film van vrienden, gefilmd in Bir.
Eergisteren was een bankhangavond in mijn gedachten, maar Suzan en Erik zaten aan de bar. Zij komen 2x per jaar. 1x met kinderen, 1x zonder kids. Ken ze nog van vorig jaar. Zo'n lieverds! Heel relaxed, eerlijk en gezellig. Ze hadden me een verwenpakketje bezorgd. Bastogne koeken, citroen kwark en mijn favo thee van de Zonnatura. Na mijn werk ff bij hun gaan zitten, maar ze moesten gaan, want ze hadden afgesproken om te gaan eten.
Bij Heidi (waar ik vorig jaar bij woning had) van Boarstadl. Anders kom je gezellig mee. Ja waarom niet? Goddelijk gegeten! Leuk gezelschap (Erik zijn zus was er ook en Martin, een skileraar en zijn vriendin ook) lekker wijntje erbij. Hmmmmmmmmmm. Dat soort mensen, dat soort avonden. Ze trekken me erdoorheen!
En ja...... Blij ook met mijn stekkie. Fijn appartement. Groot. Woonkamer, slaapkamer, badkamer, losse wc, keuken en balkon. Volgend jaar iets zoeken in Westendorf zelf, maar voor dit jaar ben ik er heel blij mee.
Dat helpt allemaal, want heel makkelijk is het toch niet dit jaar. Oma overleden.... (wel vrij voor gekregen, dus fijn naar huis kunnen vliegen en erbij kunnen zijn, maar heb niet echt tijd gehad om het allemaal te laten bezinken, dag erna weer gewoon aan het werk, tussen alle vakantiegangers, feestende en zuipende mensen)
Een mama om wie ik me nog steeds zorgen maak, en de situatie eromheen die me verdrietig maakt en waarvan ik het lastig vind dat ik dan toch weer zo ver weg zit....... Denk dan toch soms dat mijn fysieke aanwezigheid een meerwaarde kan zijn. Maar mijn situatie is op dit moment zo dat ik niet 1,2,3 voor een bakje koffie of thee langs kan gaan.
Papa en mama gaan steeds nog samen naar alle afspraken en ik denk dat als ik in Nederland zou zijn daarin een ondersteuning kan bieden, maarja.... het is helaas niet zo. Al heb ik er wel echt nagedacht misschien eerder naar huis te komen, maar aan de andere kant weet ik dat dat ook niet DE oplossing in.
Een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lief klein moppig schatje van een nichtje waar ik zo zielsveel van hou en op wie ik zo verliefd ben, maar die ik moet missen, dat het zelfs soms zeer doet, ook al krijg ik heeeeeeeeeeeel veel foto's doorgeappt. En natuurlijk gewoon alle lieve mensen die na ong 4,5 reizen nog steeds mijn vrienden/vriendinnen zijn. Ik mis jullie echt wel.....
Nu dus langzaam aan het nadenken, oriënteren, voelen wat ik deze zomer ga doen...... In NL werk zoeken? Zodat ik meer voor de familie daar kan zijn.....
Werk zoeken in Frankrijk of Spanje via wat connecties? Verder weg, maar nog te overzien. Waarschijnlijk meer te verdienen.
Vrijwilligers werk doen op puur organische biologische boerderijen tegen kost en inwoning (via het wwoofing netwerk) zodat ik geen geld opmaak en niet weer 'broken' de winter begin en handige dingen leer voor als ik zelf later als ik groot ben en mijn plek heb in de bergen waar mensen kunnen komen voor yoga, massage, meditatie en puur organisch eten uit eigen tuin. Win win situatie. Deze boerderijen zitten over de hele wereld en via de website kan je inschrijven en contacten leggen om te zien waar ze wat voor hulp nodig hebben.
Of toch nog een keer naar Santiago lopen? Weer beginnen met paragliden? Toch die camper kopen? Denk denk denk. Voel voel voel. Komt goed!
Nu eerst nog een ochtend chill. Straks IN de zon werken. Dan kleren meenemen voor morgen, want we gaan de komende carnaval weer verkleed!? Hahaha. Vorig jaar Sneeuwwitje en de dwergen. Dit jaar broeder Peter met zijn zusters. Wij hebben witte zusterpakjes... hahha... met van de beenkousen met rode kruisjes dr op.... LOL... Hopelijk neemt Peter mijn rode krullen pruik van vorig jaar mee, dan komt het helemaal goed. Samen met de nep-latex-legging die ik ooit bij de Cool Cat gekocht heb voor dit soort gelegenheden. Gaat gezellig worden denk/hoop ik :) We gaan ook spuiten verkopen :) met een aardbeien drankje er in. Grappig. En morgen voor het werk eerst nog... jawel.. SKIËN
Kortom: het is niet zo makkelijk at the moment, maar ik vermaak me wel. Juiste mind-setting en focussen op wat er wel allemaal is.
Voor nu wens ik jullie alvast een fijn weekend, een op toppie carnaval, een goede eerste werkdag (lief zusje, denk aan je!!!!!!) en gewoon heel veel liefde!
Mis jullie, denk aan jullie (ook al horen jullie niet zo veel van me) en over een week of 4-5 ben ik weer back! Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
-
28 Februari 2014 - 11:21
Pantaleon Vanderaa:
Kop op en positief blyven en f.ck de rest . -
28 Februari 2014 - 11:47
Henny Smulders:
Hoi hartwerkende Nathalie,
Ik heb weer erg genoten van je verhaal, jammer dat het werken dit jaar minder leuk is dan vorig jaar.
Wel fijn dat je nu een seizoens kaart hebt gekocht, dat je in je vrije uurtjes fijn kunt gaan skiën.
Wij gaan volgende week een paar dagen naar de achterhoek, fijn wandelen en fietsen, als het weer ons goed gezind is.
Hoe is het met de mutsen, heb je er al veel verkocht?
heel veel groetjes van tante Henny
-
28 Februari 2014 - 11:55
Rosie:
LUV YA!!!!! dikke extra dikke knufferts en zoenen van mij lieverd!!!! <3 -
28 Februari 2014 - 12:36
Nathalie Meert:
Aangezien de meeste mensen tegenwoordig met een helm de piste opgaan lopen de mutsen niet zo hard als ik verwacht had, maar wel enige verkocht. De kosten er in ieder geval dik uitgehaald en binnenkort ga ik ze gewoon in de uitverkoop doen... hahaha.
Veel plezier met het elkaar in de Achterhoek. Lekker dr op uit!
-
28 Februari 2014 - 18:07
Edwin:
Xxx
-
03 Maart 2014 - 12:31
Zussie En Lize:
dikke kus voor tante naath en binnenkort knuffelen we weer lekker live -
03 Maart 2014 - 22:25
Mama En Papa.:
Hallo Nathalie. We hadden je weblog vrijdag gelezen maar nog even geen tijd gevonden om te reageren.
Wij zijn in ieder geval blij dat je een goede afwisseling hebt gevonden in werken en "vakantie houden". Erg fijn dat het lekker weer is geworden en dat het skiën al weer zoveel beter gaat. Natuurlijk ook erg leuk dat je kennissenkring steeds groter wordt en dat je lekker in je appartement je draai kan vinden.
Het telt al weer aardig af naar de Pasen. Houdt het nog even vol en geniet van de mooie momenten.
Je kan er nog eens rustig over denken wat je hierna weer gaat doen. Slaap er nog maar eens over. Toch weer mooi een helm overgehouden je contacten, dat is dan de tweede al weer.
Het gaat je goed, veel knuffels en groetjes uit Mierlo. -
06 Maart 2014 - 13:28
Danielle Van Den Ham-Meert:
kuzzie -
10 Maart 2014 - 21:09
Jan En Wil:
Op dit moment alleen even veel groetjes en een dikke kus. Binnenkort meer.
Veel liefs van ons -
14 Maart 2014 - 21:21
Jan En Wil:
Hallo Nathalie, wie geht's dir zur Zeit in Westendorf ?
Over ca. 2 weken zit het er al weer op en tuf je in je autootje richting Nederland. De laatste loodjes, zet hem op !!! Onvoorstelbaar hoe snel de tijd gaat.
Fijn dat je zo'n goede balans hebt gevonden in werken, skiën, sociale contacten en ontspannen. Super !!
En hebben de 2 minuten skiles het gewenste resultaat opgeleverd ? Ondanks dat ik het niet zou durven lijkt het me heerlijk om zo een berg af te "zweven".
Hopelijk heeft de "Schlussverkauf" van de mutsen jou van je voorraad verlost, en als ik goed gekeken heb naar de foto's heb je er zelf een op onder je helm. Ziet er leuk uit.
Vandaag ben ik wezen fietsen met Henny Verouden en ik moet je veel groetjes van haar overbrengen. Het was zo'n lekker weer en tijdens het fietsen kunnen we natuurlijk ook bijkletsen. We zijn via een prachtige route naar de Achelse Kluis gefietst, daar gezellig koffie gedronken en weer terug. Ca. 44 km.
Die Henny heeft me toch een conditie en dat voor haar leeftijd. En op een gewone fiets, niks geen e-bike !!!! We hebben allebei genoten.
We hadden de kleinkinderen beloofd dat ze om de beurt een dagje met opa en oma op stap mogen. Daarom zijn we vorige week met Cas een dagje met de trein naar Rotterdam geweest. Tram en metro( eerste keer voor hem ), Euromast ( 3 keer naar boven gegaan), scheepvaartmuseum ( heeft hij touwknopen geleerd), Mini World ( soort Madurodam) en tot slot Mac Donalds. Wat hebben we alle drie genoten, Cas is ook zo enthousiast onderweg. Opa en oma liepen 's avonds wel op hun knieën !!! Cas heeft de hele week daarna aan iedereen die in zijn buurt kwam knooples gegeven.
Met carnaval zijn we een paar dagen met vrienden uit Geldrop met een bus naar Berlijn geweest. Het was voor ons de 3e keer Berlijn maar wij blijven het een geweldige stad vinden. Een paar mooie en relaxte dagen. Even alles helemaal losgelaten. Zalig.
Momenteel doe ik bijna alles op de fiets want ik heb last van hielspoor aan mijn rechter voet. Woensdagavond heb ik nog wel meegewandeld maar dat was geen succes. Dus maar even een paar weken overslaan. De podotherapeute heeft het ingetapet om een betere doorbloeding te bewerkstelligen. Afwachten !!!
Dan maar bij mama gaan koffiedrinken, zie ik haar toch nu ik niet kan wandelen. Afgelopen woensdagochtend ben ik geweest en papa was ook thuis. Lekker "bijgekletst".
Morgen is Open Dag in het St Anna. Wij gaan al direct om 10.00 uur want ik wil mijn cholesterol laten prikken. Jan gaat op de fiets en ik rijd daarna door naar Tilburg en ga met Inge in de stad lunchen in een restaurantje waar gehandicapten werken. Cadeautje van Inge, Marco en Isa voor mijn verjaardag. Ik kon kiezen uit 2 plaatsen en heb hiervoor gekozen. Ik vind het geweldig hoe die gehandicapten zich inzetten.
Daarna gaan we nog winkelen.
Hier hebben we genoten van een aantal heerlijke lentedagen. Afgelopen zondag was het zelfs 20 tot 22 graden. Zalig, deuren open en lekker in de tuin zitten. De mensen waren meteen veel vrolijker.
De komende dagen wordt het weer wat minder.
Hebben ze in Westendorf toch al die tijd kunnen skiën?
Nu ben je een beetje op de hoogte hoe het hier bij ons reilt en zeilt en ga ik een lekker kopje thee zetten en met Jan wat TV kijken ( lekker lui ).
Veel liefs en een paar dikke zonnige voorjaarskussen van ons.
Jan en wil
-
16 Maart 2014 - 20:32
Peettantetje:
Natuurlijk heb ik meteen je hele verhaal gelezen. Maar er waren andere dingen, zodat ik nog niet heb geschreven.
Maar ik denk wel vaak aan je. Fijn dat je de mutsen toch een beetje kunt verkopen. Ik ben zelf wel heel tevreden met mijn eigen grijze muts. en met deze winter van niks had ik geen andere nodig, hihi.
Had eigenlijk meteen ook zin om weer te skiën, maar dat zal niet meer gaan. Wel heel vaak en veel gewandeld. we lopen wel 3x per week, zijn lid geworden van de wandelclub in Valkenswaard. Op maandagavond om de week met de snelle lopers: zo'n 6 km poer uur of met de iets langzamere, zo'n 5 km per uur. Op woensdagochtend gaan we mee met de gezelligheidsgroep. Zij lopen ongeveer 4 km per uur., en maar kletsen onderweg! De andere maandagavond gaan we nog steeds onze oud-Hollandse liedjes zingen bij de Liederentafel.
Ook gezellig. Ik leer al wat meer mensen kennen, en haal tegenwoordig steeds vaker mijn Brabants dialect op.
Dan ook nog naar de tai chi en mijn naaiclubje, dus je ziet dat ik nóóit thuis ben.
Oh ja wel hoor, van de week zat ik ieder middag bij ons tuinhuisje in de zon.
Ik hoop dat je de laatste loodjes met glans door staat en dat je daarna een heerlijke tijd ergens anders kunt doorbrengen, waar die plek dan ook is.
Oh ja, nog iets, ik heb nòg een achterneefje gekregen, Jent en een nichtje is getrouwd met haar vriend.
Het ga je nog steeds goed, nichtje. En tot gauw.
peettantetje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
