Dream come true

Lieve Nathalie

Wat ontzettend stoer van je dat je het echt gaat doen. Supergaaf! Ik zal je missen bij x-motion. Ik heb veel van je geleerd en vond het ook erg gezellig. Volg je gevoel in Nepal en live youre life!
liefs Ellen

Zoals al eerder besproken ben je een speciaaltje. Ik heb bewondering voor wie je bent en de drive die je voortstuwt.
Ik wens je de beste tijd van je leven toe mdie je maar kan voorstellen. Dat je veilig en wel mag terugkeren waar ik je weer hoop te mogen ontmoeten.

Liefs, Edwin

lief zusje van me,

Super gaaf dat ik met je mee mag!!!
Inderdaad eens meemaken waar jij zo aan verzot bent geraakt ;)

dikke kus van mij

Hey nathalie

Een hele uitdaging!
Maar ik denk dat gewoon je bestemming is .
Leuk daat je verder je gaat verdiepen in yoga en etc reden genoeg om jou site onder favoriete'op te gaan slaan en je te volgen.
leuk om je via de verkoop van jou bed te leren kennen.
Ik wens je nog maals een heel mooi levens avontuur.
dat boek waar ik het over had is dochter vaan de jungel schrijfster sabine kuegler.
je hoort nog vaan ons hoor.
xxx-jes Jan en nens

Hoi Nathalie,

ik wens je een mooie zoektocht toe. Hoop er zo nu en dan iets over/van te horen.

Lieve groet, Marion

PS: Over het hieronderstaande: kijk mar of je er iets aan hebt!

Ik lees momenteel Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier, het pseudoniem van Peter Bieri (Bern), hoogleraar filosofie: “Midden in een les verlaat de leraar Raimund Gregorius het klaslokaal. Opgeschrikt door het plotselinge besef dat de tijd hem door de vingers glipt, laat hij zijn geordende leven achter zich en vertrekt hij nog diezelfde nacht met de trein van Bern naar Lissabon. De aanleiding voor deze drastische stap is een boek dat hij bij toeval in handen heeft gekregen. Het is van Amadeu de Prado, een Portugese arts die zo indringend schrijft over de diepste ervaringen in het leven van de mens, dat Gregorius er niet meer van loskomt In Lissabon gaat hij op zoek naar sporen van Prado en komt in contact met mensen wier leven vervlochten is geweest met dat van deze raadselachtige man.”

Uit het boek het volgende:



Wij bestaan slechts uit bontgevlekte flarden die zo los met elkaar zijn verbonden dat elk ervan voortdurend fladdert zoals hij wil; daarom bestaan er evenzovele verschillen tussen ons en onszelf als tussen ons en de anderen.

- Michel de Montaigne, Essays



Ieder van ons is verschillende, is vele, is een overmaat aan zelven. Daarom is wie de omgeving veracht niet dezelfde als wie er plezier aan beleeft of eronder lijdt. In de uitgestrekte kolonie van ons zijn bestaan mensen van allerlei aard die op uiteenlopende wijze denken en voelen.

- Fernando Pessoa, Het boek der rusteloosheid



Als het zo is dat wij slechts een klein deel kunnen leven van wat er in ons zit ~wat gebeurt er dan met de rest?



nobreza silenciosa. geruisloze adel.

Het is een vergissing te denken dat in een leven de beslissende momenten waarop de vertrouwde richting voor altijd verandert, vol luide en felle dramatiek moet zijn en gepaard gaat met hevige gemoedsaandoeningen. Dat is een kitscherig sprookje waarmee dronken journalisten, op aandacht beluste filmregisseurs en schrijvers in wier hoofd het eruitziet als in een roddelblaadje, de wereld hebben opgescheept. De waarheid is, dat de dramatiek van een het hele leven bepalende ervaring er vaak een is van een ongelooflijk milde soort. Die heeft zo weinig gemeen met een knal, een steekvlam en een vulkaanuitbarsting, dat de ervaring meestal niet wordt geregistreerd op het momnet waarop zij wordt ondergaan, Als een ervaring haar revolutionaire gevolgen ontplooit en ertoe aanzet dat een leven in een geheel nieuw licht wordt gedompeld en een totaal nieuwe melodie krijt, dan doet zij dat geruisloos, en in die schitterende geruisloosheid ligt haar bijzondere adel.



… omdat elk waargenomen deel van de menselijke buitenwereld ook een deel binnenwereld is.



De werkelijke regisseur van ons leven is het toeval `een regisseur vol wreedheid, barmhartigheid en verwarrende charme.





Uit: Gevecht in de geest, keerspreuk voor de 21ste eeuw, Ben Okri



Een illusie waardoor we

Echter kunnen worden.

Een moment onopgemerkt door het heelal,

Door de natuur, de seizoenen, of de sterren.

Moment dat wij hebben afgebakend

In tijdloosheid.

Menselijk moment.

Dat een ritueel vormt, een drama, een traan

Op de eeuwigheid.

Dat het oneindige beteugelt.

Dat stilstaat bij de quantumvragen,

De tijd, de dood, een nieuw begin,

Wedergeboorte, kringloop, het onbekende.





Want na de evangeliën

Na de menselijke en de goddelijke komedie,

Na de duizend en een nachten,

Na schuld en boete,

Oorlog en vrede, trots en vooroordeel,

Het geraas en gebral,

Tussen goed en kwaad,

Het zijn en het niets,

Na de storm, het proces,

En het braakland,

Nadat een wereld uiteen is gevallen,

Na honderd jaar eenzaamheid,

En het zoeken naar de verloren tijd,

In het koninkrijk van deze wereld,

Kunnen wij de goden nog steeds verbazen in menselijkheid

En de stof van toekomstige legenden vormen,

Als wij maar durven echt te zijn,

En de moed hebben om in te zien

Dat dit de tijd is om de beste droom

Te dromen van alle dromen die er zijn.







Uit: De plek van afscheid, Opstellen over kunst, Dirk de Schutter.



Op het ritme van afscheid.



Wees ieder afscheid te vlug af…

Wees – en weet je door het niet-zijn gedragen,

die oneindige grond waarop je je wagen

moet opdat je boog zich voltrekken zal.

R.M. Rilke