Sprookjes bestaan!

Wauw.

Dat is een woord dat in me opkomt als ik aan de laatste dagen denk. Life is beautiful in India, in Himachal Pradesh, Punjab en Jamnu & Kashmir.

De laatste dagen in Bir waren goed, maar ook wel raar… Langzaamaan gaan de meeste vrienden hier weer naar Europa, om te werken en geld te verdienen voor het volgende vliegseizoen (en natuurlijk om te vliegen in Oostenrijk, Zwitserland, Italië, etc).

Deze vrienden heb ik een paar weken en sommigen zelfs 2-3 maanden om me heen gehad… time flies… en het is goed zo, maar altijd raar om afscheid te nemen… ik ben er nog steeds niet zo goed in…

Maar… daarentegen is het nu tijd om zelf weer de paden in en de lanen op te gaan! Met de Enfield!

De voorzorgsmaatregelen getroffen. Olie checken, ketting wat opgespannen, touw gehaald om mijn backpack vast te binden achterop en ‘challo’ dan maar!

Op weg naar Dharamsala, Mcloud, Dharamkot en Bagsu. Dit is zo’n 2,5 uur rijden van Bir. Heerlijk in de bergen, mooie uitzichten, aapjes onderweg, verbaasde blikken van Indiaase mensen, stops onderweg met lemon soda (nibu soda) etc

In Dharamkot een fijn guesthouse gevonden. Deze area is erg toeristisch, veel backpackers (hippies are alive hier, met dreadlocks, piercings, blowen de hele dag.. hihi) die komen voor de yoga etc. Op het moment ben ik niet zo into yoga en dat soort dingen.. Voel me heel gewoon hier met mijn jeans, bergschoenen en gewone haren.. LOL… Maar wel genieten hier van de mooie wandelingen die je kan maken en Banufi taart (bananen taart met zanddeegbodem en caramel… mjammie….).

Daarbij afgesproken met Christina. Een meisje uit Griekenland die ik in Thailand heb ontmoet tijdens de Thaise massage cursus in Chiang Mai :) Via facebook wisten we van elkaar dat we in India waren.. en zo close… afgesproken en bijgekletst. It’s a small world… haha

Na 2 dagen hier was het tijd voor DE rit naar Amritsar, de Golden Tempel van de Sikhs. Deze stond al erg lang op mijn lijstje en nu ging het ervan komen!!!

Het eerste stuk in de bergen rijden was zalig! De snelweg vanaf Pathankot tot Amritsar was iets minder romantisch te noemen.. maar ik geniet toch wel!

Eenmaal in de big city op zoek naar de Golden tempel. Ik gebruik de Indiaase tom tom of GPS (oftwel.. de weg vragen) en uiteindelijk kom ik aan bij de tempel! :))))))) en ik mag gewoon mijn bike binnen parkeren!
Iedereen is welkom in deze Sikh tempel en mag gratis slapen en eten. 24 uur per dag wordt er gekookt en eten en thee geserveerd. Enorm!
Ik wil de ervaring ook hebben (en het is goed voor het budget…) en slaap in het guesthouse van de tempel. Foreigners hebben een aparte ruimte en ik slaap in een soort van zaal (dorm) met meerdere blanken. De tempel is de straat oversteken.

Het eerste dus wat ik doe ik douchen en naar de tempel!!! MOOOOOOOOIIII!
Het mooie aan de tempel is natuurlijk het gebouw zelf, maar met name dat het zo levendig is. De hele dag door komen er mensen om te bidden, te baden in het heilige water, te socialisen, de toerist uit te hangen, foto’s te maken van mij, etc

Voor mij, als vrouw uit Nederland, ooit een meisje geboren in Geldop is het net de Efteling. Ik zie niet elke dag Sikhs… met tulband en grote baarden en snorren. Mooie mensen, aardige mensen, indrukwekkende gezichten, intrigerende blikken etc.
Sikhs zijn vooral te vinden in Punjab State van India, Minder Hindus hier dus. Ik wist wel iets af van Sikhism, maar niet zo veel… deze 3 dagen véél geleerd.

• Een goede Sikh knipt zijn haar nooit (want God heeft ervoor gezorgd dat het groeit, dus waarom knippen) en een draagt een tulband (mannen en vrouwen kunnen deze dragen, maar de meeste vrouwen doen dit niet). Super mooi, dat lange donkere haar van de vrouwen! En de mega baarden van sommige mannen…
• Draagt een armband aan de rechterhand (om te herinneren dat ie Sikh is en zich goed moet gedragen. Altijd!)
• Draagt een mes bij zich, of zwaard (om te herinneren dat ie NIET doodt, en dus ook vegetarisch is)
• Draagt een kam bij zich (zodat het haar altijd verzorgt kan zijn)
• Draagt een lange onderbroek (zo dat ie niet vreemd gaat. Alleen thuis bij vrouwlief mag deze uitgedaan worden)

Daarbij vind ik het erg mooie te zien dat nog steeds veel jonge mensen deze gewoonten dragen. Jonge moderne stadsjongens met tulband, mobiele telefoon en hippe kleren. Sommige scheren zich wel, andere laten de baard al jong groeien, maar al met al een levend geloof. Niet zoals het Tibetaanse Budhisme, waar men veelal alleen ouderen ziet, of zoals ook in ‘onze’ Katholieke kerk.

Het mooie ook in de Golden Tempel is dat alle gratis is, op basis van donatie. Iedereen is welkom om te slapen en te eten, en kan zijn/haar steentje bijdragen daar waar hij/zij wil of kan. Financieel of met actie. Zo heb ook ik zo’n 2 uur borden uit staan delen, anderen helpen bij de afwas, in de keuken met het maken van chapati, aardappelen schillen etc, mannen scheppen je eten op, weer anderen dweilen de tempel en in de avond is er een speciaal ritueel.

Elke avond wordt er ín de tempel álles gepoetst. Alle kleden worden verwisseld voor eentje met een andere kleur, alle lantaarns worden gestoft en opnieuw opgehangen, losse schroefjes worden aangedraaid en al het glimmend wordt in de was gezet. Dit alles door speciale Sikhs, heilige mannen onder het ‘genot’ van het zingen van de gebeden. Fata Morgana in de Efteling is er niks bij.

Kan je je voorstellen… Mannen in witte gewaden, met tulband, lange baarden en grote snorren die vol passie zingen en poetsen en bidden, in DE Golden Tempel van de Sikhs. Helaas mag je daar geen foto’s maken… maar ik kan je vertellen. It’s amazing!!! Ik ben 2 avonden na 22.30 speciaal naar binnen gegaan om te staan kijken :)

Daarnaast ook veel ‘gesprekken’ gehad met Indiaase toeristen (Waar kom jij vandaan? Ben je maar alleen? Waarom ben je niet getrouwd? Etc.. haha) en zeker wel 500x op de foto geweest… pff… it’s a hard job sometimes… blijven lachen en de starende blikken aanvoelen… maar ja.. hoort erbij… Ik kan me voorstellen dat het grappig klinkt, en soms is het dat ook, maar soms is het ook best irritant als je net aan het genieten bent van de sfeer, van de indrukken, zelf foto’s wil maken of gewoon in stilte wilt genieten als mensen tegen je aan komen staan, een kind in je handen geven en zeggen ‘1 snap please, Miss’ en als dat gebeurt staan de volgende 5 al weer in de rij… maarja… Blond zijn met blauwe ogen en witte huid kent zijn tol soms….

Ook wel mooie, interessante mensen ontmoet die me uitleg gegeven hebben over verschillende aspecten van hun cultuur en één man heeft me geholpen met het kopen van gereedschap. Ik had nog steeds tools nodig voor de eerste hulp bij pech onderweg acties.. en nu heb ik de juiste dingen! Daarbij geloof ik in het feit dat dat good luck brengt (net als dat je een paraplu meeneemt, dat het dan droog blijft!).

Naast de tempel ben ik ook wat rond gaan wandelen in een zijstraat van een zijstraat van een zijstraat. Mooie mensen!!! Mooie straatjes en mooie kodak momenten! Het was weer een tijdje geleden dat ik echt in de foto maken mood was, maar deze omgeving zorgt er echt voor de dat je je camera wilt gebruiken! Zalig!
Ook nog onderweg bij mensen het huis ‘ingesleurd’ om thee te drinken en wat te eten :) Lieve mensen.

En alsof dat allemaal nog niet mooi genoeg was ben ik naar de Wagga-Attari border-grens geweest voor een dagelijke ritueel te zien op de grens van India-Pakistan. Nog nooit was ik zoooo dicht bij Pakistan! Excited, very much!!! Je kon de mensen zien zitten aan de andere kant. Er waren niet zo veel toeschouwers als aan onze kant, maar ja.. India is ook ‘ietjes’ groter.

Om 15.00 met een shared taxi naar de grens waar je als toerist uit buitenland een VIP bent! Goed bezig zeg ik! (Dan is blond zijn met blauwe ogen en witte huid weer heel handig… I know) En daar start het ritueel. Eerst kunnen toeschouwers met de Indiaase vlag op en neer rennen (vol trots!) daarna mogen de vrouwen dansen in het midden van de straat (including me natuurlijk... jhee ho!) Daarna wordt er een hoop bombarie gemaakt met allerlei soorten leuzen als ‘Hindustan, Zatiban!’ Vertaald als ongeveer: Hindustan (India) is the best! En daarna komen de militairen in actie met een heel grappig kostuum en aparte rituelen. Uiteindelijk worden de vlaggen naar beneden gehaald en wordt de grens gesloten, zodat die de dag erna weer geopend kan worden. Tussen 10.00 en 17.00 kunnen mensen de grens passeren. Al met al heel amusant en daarna weer terug naar Amritsar voor nog een rondje Golden Tempel.

Ooit wil ik dit ritueel zien, maar dan vanaf de andere kant. That´s for sure!

Na 3 nachtjes daar geweest te zijn op de bike verder. Veel bekijks bij het weggaan.. hihi… Een vrouw op een Enfield doet het goed voor de starende mensen :)I like it.. hahah

De weg van Amritsar terug naar Pathankot was dezelfde en erna een nog minder romantische weg naar Jamnu. Met name de grens van Punjab staat naar Jamnu en Kashmir voelde echt als een grens. Met trucks trucks trucks overal! Stoffige wegen en drukte… Maar weer een ervaring rijker! En een nieuwe staat van India binnen.

Het plan was om in Jamnu een guesthouse te vinden, maar het nadeel van aankomen met een bike is dat je GEEN idee hebt van waar je nu bent in de stad, speciaal niet in het Indiaase verkeer… pff… haha.. daarom na wat rondgedwaald te hebben besloten door de rijden naar Udampur. Ik had via via gelezen dat dat wel mooi was… Nou er was niks te doen, maar ik kon in ieder geval een betaalbaar guesthouse vinden langs de weg en er was een Enfield garage, waar ik wat reserve onderdelen gekocht heb. Moet alleen nog een koppeling kabel hebben, maar so far so good.

De dag erna in de regen?! (wat is dat toch... eerst een volle dag rijden in de zon (35 gr of meer) en dus verbranden en dan regen… het lijkt NL wel….) een klein stukje gereden naar Patnitop. Ik had gelezen dat je daar mooi kon wandelen. Dat klopt! Maar in de regen is het minder mooi… hihi
Ook hier lang moeten zoeken naar een guesthouse (toch een nadeel van de bike) maar een aardige man had me geholpen. Hij zag me zoeken en heeft jawel.. een hotel… en gaf me een kamer voor de halve prijs! Vandaag daar de dag doorgebracht. Wat gewandeld, wat gekletst met de eigenaar en naar zijn huis geweest. Zijn vrouw en kinderen wonen in Jamnu, maar hij heeft voor de aanspraak een papegaai! Me too heet ie. Zo schattig om die Sikh man, met tulband en zwarte baard te zien kletsen met de papegaai… hihi…

Daar in het dorp was een bruiloft en daar moesten we natuurlijk even aan gaan! Krijg ik een doos mee met allemaal lokale zoetigheden. Zo lief!!!

De eigenaar heeft een vriend in Srinagar, de zomerhoofdstad van Kashmir, die een woonboot heeft op het meer en daar ga ik morgen naar toe. Nu hoef ik dus niet echt te zoeken naar onderdak. Fijn vooruitzicht, Het weer schijnt ook weer beter te worden.. dus morgen lekker rijden!

Zo zalig onderweg in de bergen (niet de steden en de snelwegen.. die NIET) en het leuke is dat de overheid hier allemaal borden langs de weg heeft gezet met veiligheidsteksten. Ik wil een collectie maken!
Als jullie dit lezen dan ben ik als het goed is al in Srinagar en heb ik deze tekst nog meer aangevuld. Ik lig nu lekker warm in bed met de laptop in Patnitop (Thanks to Roos!) te typen en ga zo slapen.
Wordt vervolgd.

Hier is dan het vervolg. Vanuit Srinagar, vanaf de woonboot.
Vanaf Patnitop lekker in de bergen gereden! Onderweg nog wel veel trucks en wat file, maar super mooi en vrij op de bike. Daarbij zijn hier nog veel nomaden. Ze verlaten de stad en hun land in Jamnu als het te warm wordt en gaan met hun schapen, geiten of paarden op trektocht voor een maand of 4.
Het houdt het hele verkeer op… haha… maar ik vind het super! Mooie mensen weer. Hele andere kleding, andere gezichten en mannen die hun baarden verven met henna. Lijkt weer een ander land!

Nog voordat ik in Srinagar aankom word ik al aangesproken over een kamer of een woonboot… Kashir heeft de reputatie…… hasseling everywhere…
Uiteindelijk de gasten kunnen overtuigen te vertrekken en me met rust te laten…. En lekker doorgereden.
Eenmaal daar een woonboot gevonden en hier een kamer geregeld.
De natuur is super mooi, een groot meer, heuvels in het groen overal om je heen, maar het is verpest door het tourisme. Pokhara in Nepal is toeristisch, maar op een andere manier.

Gister ben ik met een klein bootje(een shikara, niet te verwarren met Shakira) wat rond gepeddeld en dat was wel mooi. Veel stiller, veel groener en lokaler, maar ik ben denk ik verpest door al het reizen.. Inle Lake in Birma…. Pokhara lake side… Vietnam…. Hier is het overvol met Indiaase toeristen en een hoop herrie… too bad… maar… vandaag heb ik op de motor een klein ritje gemaakt en ben wat stille plekjes wezen opzoeken. Heb mijn best gedaan.. haha... maar het is gewoon niet wat ik zoek op het moment, dus morgen weer op de bike.. terug. want als ik door rijd, moet ik toch weer terug, want de Rothang pass is gesloten vanwege sneeuw...

Terug naar Patnitop, naar die man met de papegaai, naar Mlcoud en later naar Bir. More shanti :)

Daarbij merk ik dat ik het soms jammer vind om alleen te reizen… Na die tijd met de paragliders… met een vlucht naar huis in het vooruitzicht naar alle lieve mensen… gedeelde momenten zijn toch mooier denk ik…. Daarom deel ik het ook weer met jullie.. hihi

Nou lieve mensen… dit was het dan weer… tot de volgende keer!