Time flies, letterlijk en figuurlijk

Goedemorgen allemaal daar in het Hollandse!

Misschien is het geen morgen als je dit leest, maar ik kom net uit mijn tentje in Panchgani. Iedereen slaapt nog en nu heb ik rustig de tijd om jullie up te daten. Finally got my laptop repaired! Jeuh!!! Ga het later als ik in het internetshopje ben online zetten.

In Delhi nog geprobeerd om alles te fixen, maar uiteindelijk is het hier in een klein shopje met Deepak gelukt :) tatatatattaaaaa... here we go!
Na een treinreis van 30 uur, 2 dagen en een nacht onderweg geweest te zijn kwam ik aan in Kamshet. Zalig om na zo'n reis ' thuis' te komen in het kamp van Pendu. Indusksy Paragliding School.
De treinreis was lang, maar ook weer mooi. Ontmoetingen met locale Indiaase mensen, die met je willen kletsen, het landschap dat je ziet veranderen, de kleding van de mensen, het eten dat ze je aanbieden op de stations, het klimaat. Rustig je tijd uitzitten en dan aankomen in Pune. Daar de lokale trein nemen naar Kamshet (het laatste uurtje van de treinrit) en dan de jeep naar het kamp.

De eerste dag niet gevlogen, want heb een fikse kou opgelopen. Snotteren, snotteren en keelpijn, maar een dag rust en exra slapen, een kleine zwempartij in het meer hebben me goed gedaan. De dagen erna wat gevlogen, maar niet te veel, want de weersomstandigheden waren niet zo vliegbaar. (lees: geen wind: max 10 min vliegen) Maar!!!! op mijn verjaardag kon ik meer dan een uur vliegen op Tower East. Toplanding, effe pauze en erna weer vliegen. Goddelijk! Een mooi kadootje! Thanks ook voor alle lieve berichtjes op sms en internet! Papa en mama hadden gebeld en ook Roos heb ik live gehoord!
Zoooooooooooooooo fijn! Heb 's avonds getrakeerd op Indiaase zoetigheden, maar verder niets speciaals. Gewoon een mooie dag!

Mooi blijft nog altijd de gedachte, dat papa en mama 32 jaar geleden een klein babytje in hun armen mochten sluiten. Hun gezin werd uitgebreid met een nieuw leven. Nu, 32 jaar later is deze jonge vrouw in India. Op reis in de wereld, paragliding. Het leven kan mooie dingen brengen! Wauw! Thanks voor het feit dat ik geboren ben :)

Na Kamshet, want het vliegen was niet zo goed en het verblijf is best duur daar, ben ik onderweg gegaan naar Panchgani. Samen met 3 franse mannen een taxi gedeeld, hoe luxe :) en met hun prive chauffeur (zij zijn maar 10 dgn in India... dus meer luxe.. en ik mag meegenieten) gedropt in Panchgani Eco Camp van Andre en Megan. De plek waar ik voor het eerst in aanraking kwam met pilots en vliegen. De plek die me rust bood na een intens India, de drukte van de steden, de drukte van het reizen, de bomaanslag in Pune.... daar ben ik weer!

Ook Patrice en Nicola zijn net die dag aangekomen en sindsdien heb ik iedere dag geprobeerd te vliegen. Soms waren we op de verkeerde take off (wind veranderde van richting) soms te vroeg (geen wind) soms te laat (te veel wind, of al te veel wolken die de zon blokkeren) , maar heb op 1 dag na iedere dag gevlogen! 1x met zonsopgang! WAUW!!!! en 1x met zonsondergang. MEER WAUW! en andere keren heb ik geprobeerd mezelf omhoog te vliegen, maar de air was te windy, te bumpy, thermals waren niet zo makkelijk te bewerken en uiteindelijk landde ik beneden in een dorpje. In een veldje van een locale boer. Jammer, wil graag hoog vliegen, maar besef dat ik nog steeds een beginner ben... hahahah.
MAAR alle take-off´s en landings waren GOED! Iedere vlucht leer ik weer iets, dus in dat perspectief is iedere vlucht GOED geweest! Zeker de landings zijn hier niet zo makkelijk. Geen windzak die de richting aangeeft, kleine veldjes met gewassen waar je niet kan landen, electriciteitskabels, bomen!.... maar so far iedere landing is goed! Goed voor het zelfvetrouwen! Dit seizoen ongeveer 50 vluchten gemaakt. Goed voor de confidence om te merken dat ik dus beter ben gaan vliegen, mijn mind beter kan controleren en dit keer dus geen bottenbrekerij!

Goed is het leven hier in Panchgani. Fijne mensen, samen koken, vliegen, zon zon zon, aapjes te bekijken die proberen eten uit de keuken te stelen en gewoon genieten van de laatste dagen India.

Toch geeft dit India steeds weer een challenge. Net als ik weer lekker terug zit in mijn velletje, dat steeds bruiner wordt, na dat ik het uitgemaakt heb met Didi (auw). Heb mezelf herpakt, met positiviteit teruggevonden hoor ik dat Didi met een gemeenschappelijke Indiaase vriendin ' iets' heeft.
Net het meisje waarbij ik soms al het idee had dat zij Didi wel aantrekkelijk vond, het meisje wie wist dat ik het uitgemaakt had met hem, maar nog steeds van die man hou, een meisje dat ik ook al een tijd ken.
Ik weet het, ik heb het uitgemaakt, hij is een vrij man, maar toch..... Doet best pijn als iemand al zo snel het bed met iemand anders deelt. Nadat ik de roddel gehoord heb heb ik hem zelf maar gebeld. Duidelijkheid. En ja het is waar.
Totaal onverwachts.. zegt hij...
Ben boos, gekwests, verdrietig, maar gelukkig heb ik veel geleerd onderweg.
Lessen thuis met Monique, mijn gaia juf, met de meditatie sessies in Thailand., heb mezelf weer bij elkaar kunnen vinden en de boosheid wordt zachter. In een paar dagen komt Didi hier ook (gelukkig zonder Chici!!!!!, dat zou te veel zijn... haha) en dan zal ik maar weer mijn gevoelens observeren en proberen te zien en te voelen wat er gebeurd in mij. Zie het maar weer als een mogelijkheid om innerlijk te groeien... maar ja.... het doet wel flink pijn.

Mis dan extra mijn vriendinnetjes van thuis.
Zij kunnen mij altijd een knuffel geven, een pot thee zetten en dan mag ik mezelf zijn. Hier, niemand van de pilots weet dat wij echt samen waren, dus kan niets echt delen. Wil niet roddelen en Didi in een verkeerd dagbeeld plaatsen, verandert niets aan de zaak, verandert niets aan mijn gevoelens voor hem, dus probeer het maar zelf op te lossen. En door het te delen met jullie kan ik al schrijvende weer wat loslaten. Al zit Patrice hier nu naast me (net wakker geworden) en kan ik dus niet al jankend dit schrijven.. haha...what to do... het leven van een volwassen vrouw denk ik dan maar.

Nog even en dan begint mijn oostenrijk avontuur!!!! Had gehoopt Didi daar tussendoor nog veel te zien, maar let's see wat er nu allemaal gaat komen.

Nog even en dan ben ik in Nederland. Heeeeeeel even, om jullie te knuffelen, om snel wat bij te kletsen, om met papa en mama lekker Hollands te eten, om de trouwfoto's van mijn zuzzie en zwager te zien, om hopelijk oma nog een bezoekje te kunnen brengen (gaat niet zo goed... ze komt nog maar 2 dagen per week uit bed, vorige week had ze koorts en bijna geen reactie, doktersgesprekken.....) om de auto op te halen bij Theo Slaats, mijn spullen te pakken, kaas te eten en dan naar Westendorf te rijden :)

Nieuwe ronde nieuwe kansen. Werken in de bar :) Nieuwe mensen leren kennen, collega's te hebben, meer duits te leren spreken, geld (hopelijk veul!!) te verdienen, 4 maanden in 1 plek te wonen, misschien wat wintersporters te verwelkomen in mijn stekkie, meer hindi te leren met mijn laptop cursus etc etc. Bergen en sneeuw! Misschien zelfs wat te skien en te vliegen (veeeeeeeeeeel kleren aan!!!)

Kortom: ik ben happy hier, al komen er soms wat wolken voor de zon. Ik vlieg nog steeds veel. Heb goede landings! Fijne mensen om me heen, meetings met lokale mensen na het vliegen, soms geven ze me een motorritje lift terug naar het kamp zodat ik niet 3 uur hoef te lopen, de zon schijnt iedere dag, eet lekker veel vers fruit (aardbeien, ananas, sinaasappels etc) en voel me nog steeds bevoorrecht dit leven te mogen leiden. REIZEN is een groot privelege.

Ik ga nog even kijken voor di de 18e, hoe en wat en waar we elkaar kunnen ontmoeten. Let u know in ur inbox, of mail mij maar anders.
Voor nu veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel liefs uit India!!!!!