Time flies, letterlijk en figuurlijk
Door: Nathalie
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
11 December 2012 | India, Pānchgani
Goedemorgen allemaal daar in het Hollandse!
Misschien is het geen morgen als je dit leest, maar ik kom net uit mijn tentje in Panchgani. Iedereen slaapt nog en nu heb ik rustig de tijd om jullie up te daten. Finally got my laptop repaired! Jeuh!!! Ga het later als ik in het internetshopje ben online zetten.
In Delhi nog geprobeerd om alles te fixen, maar uiteindelijk is het hier in een klein shopje met Deepak gelukt :) tatatatattaaaaa... here we go!
Na een treinreis van 30 uur, 2 dagen en een nacht onderweg geweest te zijn kwam ik aan in Kamshet. Zalig om na zo'n reis ' thuis' te komen in het kamp van Pendu. Indusksy Paragliding School.
De treinreis was lang, maar ook weer mooi. Ontmoetingen met locale Indiaase mensen, die met je willen kletsen, het landschap dat je ziet veranderen, de kleding van de mensen, het eten dat ze je aanbieden op de stations, het klimaat. Rustig je tijd uitzitten en dan aankomen in Pune. Daar de lokale trein nemen naar Kamshet (het laatste uurtje van de treinrit) en dan de jeep naar het kamp.
De eerste dag niet gevlogen, want heb een fikse kou opgelopen. Snotteren, snotteren en keelpijn, maar een dag rust en exra slapen, een kleine zwempartij in het meer hebben me goed gedaan. De dagen erna wat gevlogen, maar niet te veel, want de weersomstandigheden waren niet zo vliegbaar. (lees: geen wind: max 10 min vliegen) Maar!!!! op mijn verjaardag kon ik meer dan een uur vliegen op Tower East. Toplanding, effe pauze en erna weer vliegen. Goddelijk! Een mooi kadootje! Thanks ook voor alle lieve berichtjes op sms en internet! Papa en mama hadden gebeld en ook Roos heb ik live gehoord!
Zoooooooooooooooo fijn! Heb 's avonds getrakeerd op Indiaase zoetigheden, maar verder niets speciaals. Gewoon een mooie dag!
Mooi blijft nog altijd de gedachte, dat papa en mama 32 jaar geleden een klein babytje in hun armen mochten sluiten. Hun gezin werd uitgebreid met een nieuw leven. Nu, 32 jaar later is deze jonge vrouw in India. Op reis in de wereld, paragliding. Het leven kan mooie dingen brengen! Wauw! Thanks voor het feit dat ik geboren ben :)
Na Kamshet, want het vliegen was niet zo goed en het verblijf is best duur daar, ben ik onderweg gegaan naar Panchgani. Samen met 3 franse mannen een taxi gedeeld, hoe luxe :) en met hun prive chauffeur (zij zijn maar 10 dgn in India... dus meer luxe.. en ik mag meegenieten) gedropt in Panchgani Eco Camp van Andre en Megan. De plek waar ik voor het eerst in aanraking kwam met pilots en vliegen. De plek die me rust bood na een intens India, de drukte van de steden, de drukte van het reizen, de bomaanslag in Pune.... daar ben ik weer!
Ook Patrice en Nicola zijn net die dag aangekomen en sindsdien heb ik iedere dag geprobeerd te vliegen. Soms waren we op de verkeerde take off (wind veranderde van richting) soms te vroeg (geen wind) soms te laat (te veel wind, of al te veel wolken die de zon blokkeren) , maar heb op 1 dag na iedere dag gevlogen! 1x met zonsopgang! WAUW!!!! en 1x met zonsondergang. MEER WAUW! en andere keren heb ik geprobeerd mezelf omhoog te vliegen, maar de air was te windy, te bumpy, thermals waren niet zo makkelijk te bewerken en uiteindelijk landde ik beneden in een dorpje. In een veldje van een locale boer. Jammer, wil graag hoog vliegen, maar besef dat ik nog steeds een beginner ben... hahahah.
MAAR alle take-off´s en landings waren GOED! Iedere vlucht leer ik weer iets, dus in dat perspectief is iedere vlucht GOED geweest! Zeker de landings zijn hier niet zo makkelijk. Geen windzak die de richting aangeeft, kleine veldjes met gewassen waar je niet kan landen, electriciteitskabels, bomen!.... maar so far iedere landing is goed! Goed voor het zelfvetrouwen! Dit seizoen ongeveer 50 vluchten gemaakt. Goed voor de confidence om te merken dat ik dus beter ben gaan vliegen, mijn mind beter kan controleren en dit keer dus geen bottenbrekerij!
Goed is het leven hier in Panchgani. Fijne mensen, samen koken, vliegen, zon zon zon, aapjes te bekijken die proberen eten uit de keuken te stelen en gewoon genieten van de laatste dagen India.
Toch geeft dit India steeds weer een challenge. Net als ik weer lekker terug zit in mijn velletje, dat steeds bruiner wordt, na dat ik het uitgemaakt heb met Didi (auw). Heb mezelf herpakt, met positiviteit teruggevonden hoor ik dat Didi met een gemeenschappelijke Indiaase vriendin ' iets' heeft.
Net het meisje waarbij ik soms al het idee had dat zij Didi wel aantrekkelijk vond, het meisje wie wist dat ik het uitgemaakt had met hem, maar nog steeds van die man hou, een meisje dat ik ook al een tijd ken.
Ik weet het, ik heb het uitgemaakt, hij is een vrij man, maar toch..... Doet best pijn als iemand al zo snel het bed met iemand anders deelt. Nadat ik de roddel gehoord heb heb ik hem zelf maar gebeld. Duidelijkheid. En ja het is waar.
Totaal onverwachts.. zegt hij...
Ben boos, gekwests, verdrietig, maar gelukkig heb ik veel geleerd onderweg.
Lessen thuis met Monique, mijn gaia juf, met de meditatie sessies in Thailand., heb mezelf weer bij elkaar kunnen vinden en de boosheid wordt zachter. In een paar dagen komt Didi hier ook (gelukkig zonder Chici!!!!!, dat zou te veel zijn... haha) en dan zal ik maar weer mijn gevoelens observeren en proberen te zien en te voelen wat er gebeurd in mij. Zie het maar weer als een mogelijkheid om innerlijk te groeien... maar ja.... het doet wel flink pijn.
Mis dan extra mijn vriendinnetjes van thuis.
Zij kunnen mij altijd een knuffel geven, een pot thee zetten en dan mag ik mezelf zijn. Hier, niemand van de pilots weet dat wij echt samen waren, dus kan niets echt delen. Wil niet roddelen en Didi in een verkeerd dagbeeld plaatsen, verandert niets aan de zaak, verandert niets aan mijn gevoelens voor hem, dus probeer het maar zelf op te lossen. En door het te delen met jullie kan ik al schrijvende weer wat loslaten. Al zit Patrice hier nu naast me (net wakker geworden) en kan ik dus niet al jankend dit schrijven.. haha...what to do... het leven van een volwassen vrouw denk ik dan maar.
Nog even en dan begint mijn oostenrijk avontuur!!!! Had gehoopt Didi daar tussendoor nog veel te zien, maar let's see wat er nu allemaal gaat komen.
Nog even en dan ben ik in Nederland. Heeeeeeel even, om jullie te knuffelen, om snel wat bij te kletsen, om met papa en mama lekker Hollands te eten, om de trouwfoto's van mijn zuzzie en zwager te zien, om hopelijk oma nog een bezoekje te kunnen brengen (gaat niet zo goed... ze komt nog maar 2 dagen per week uit bed, vorige week had ze koorts en bijna geen reactie, doktersgesprekken.....) om de auto op te halen bij Theo Slaats, mijn spullen te pakken, kaas te eten en dan naar Westendorf te rijden :)
Nieuwe ronde nieuwe kansen. Werken in de bar :) Nieuwe mensen leren kennen, collega's te hebben, meer duits te leren spreken, geld (hopelijk veul!!) te verdienen, 4 maanden in 1 plek te wonen, misschien wat wintersporters te verwelkomen in mijn stekkie, meer hindi te leren met mijn laptop cursus etc etc. Bergen en sneeuw! Misschien zelfs wat te skien en te vliegen (veeeeeeeeeeel kleren aan!!!)
Kortom: ik ben happy hier, al komen er soms wat wolken voor de zon. Ik vlieg nog steeds veel. Heb goede landings! Fijne mensen om me heen, meetings met lokale mensen na het vliegen, soms geven ze me een motorritje lift terug naar het kamp zodat ik niet 3 uur hoef te lopen, de zon schijnt iedere dag, eet lekker veel vers fruit (aardbeien, ananas, sinaasappels etc) en voel me nog steeds bevoorrecht dit leven te mogen leiden. REIZEN is een groot privelege.
Ik ga nog even kijken voor di de 18e, hoe en wat en waar we elkaar kunnen ontmoeten. Let u know in ur inbox, of mail mij maar anders.
Voor nu veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel liefs uit India!!!!!
Misschien is het geen morgen als je dit leest, maar ik kom net uit mijn tentje in Panchgani. Iedereen slaapt nog en nu heb ik rustig de tijd om jullie up te daten. Finally got my laptop repaired! Jeuh!!! Ga het later als ik in het internetshopje ben online zetten.
In Delhi nog geprobeerd om alles te fixen, maar uiteindelijk is het hier in een klein shopje met Deepak gelukt :) tatatatattaaaaa... here we go!
Na een treinreis van 30 uur, 2 dagen en een nacht onderweg geweest te zijn kwam ik aan in Kamshet. Zalig om na zo'n reis ' thuis' te komen in het kamp van Pendu. Indusksy Paragliding School.
De treinreis was lang, maar ook weer mooi. Ontmoetingen met locale Indiaase mensen, die met je willen kletsen, het landschap dat je ziet veranderen, de kleding van de mensen, het eten dat ze je aanbieden op de stations, het klimaat. Rustig je tijd uitzitten en dan aankomen in Pune. Daar de lokale trein nemen naar Kamshet (het laatste uurtje van de treinrit) en dan de jeep naar het kamp.
De eerste dag niet gevlogen, want heb een fikse kou opgelopen. Snotteren, snotteren en keelpijn, maar een dag rust en exra slapen, een kleine zwempartij in het meer hebben me goed gedaan. De dagen erna wat gevlogen, maar niet te veel, want de weersomstandigheden waren niet zo vliegbaar. (lees: geen wind: max 10 min vliegen) Maar!!!! op mijn verjaardag kon ik meer dan een uur vliegen op Tower East. Toplanding, effe pauze en erna weer vliegen. Goddelijk! Een mooi kadootje! Thanks ook voor alle lieve berichtjes op sms en internet! Papa en mama hadden gebeld en ook Roos heb ik live gehoord!
Zoooooooooooooooo fijn! Heb 's avonds getrakeerd op Indiaase zoetigheden, maar verder niets speciaals. Gewoon een mooie dag!
Mooi blijft nog altijd de gedachte, dat papa en mama 32 jaar geleden een klein babytje in hun armen mochten sluiten. Hun gezin werd uitgebreid met een nieuw leven. Nu, 32 jaar later is deze jonge vrouw in India. Op reis in de wereld, paragliding. Het leven kan mooie dingen brengen! Wauw! Thanks voor het feit dat ik geboren ben :)
Na Kamshet, want het vliegen was niet zo goed en het verblijf is best duur daar, ben ik onderweg gegaan naar Panchgani. Samen met 3 franse mannen een taxi gedeeld, hoe luxe :) en met hun prive chauffeur (zij zijn maar 10 dgn in India... dus meer luxe.. en ik mag meegenieten) gedropt in Panchgani Eco Camp van Andre en Megan. De plek waar ik voor het eerst in aanraking kwam met pilots en vliegen. De plek die me rust bood na een intens India, de drukte van de steden, de drukte van het reizen, de bomaanslag in Pune.... daar ben ik weer!
Ook Patrice en Nicola zijn net die dag aangekomen en sindsdien heb ik iedere dag geprobeerd te vliegen. Soms waren we op de verkeerde take off (wind veranderde van richting) soms te vroeg (geen wind) soms te laat (te veel wind, of al te veel wolken die de zon blokkeren) , maar heb op 1 dag na iedere dag gevlogen! 1x met zonsopgang! WAUW!!!! en 1x met zonsondergang. MEER WAUW! en andere keren heb ik geprobeerd mezelf omhoog te vliegen, maar de air was te windy, te bumpy, thermals waren niet zo makkelijk te bewerken en uiteindelijk landde ik beneden in een dorpje. In een veldje van een locale boer. Jammer, wil graag hoog vliegen, maar besef dat ik nog steeds een beginner ben... hahahah.
MAAR alle take-off´s en landings waren GOED! Iedere vlucht leer ik weer iets, dus in dat perspectief is iedere vlucht GOED geweest! Zeker de landings zijn hier niet zo makkelijk. Geen windzak die de richting aangeeft, kleine veldjes met gewassen waar je niet kan landen, electriciteitskabels, bomen!.... maar so far iedere landing is goed! Goed voor het zelfvetrouwen! Dit seizoen ongeveer 50 vluchten gemaakt. Goed voor de confidence om te merken dat ik dus beter ben gaan vliegen, mijn mind beter kan controleren en dit keer dus geen bottenbrekerij!
Goed is het leven hier in Panchgani. Fijne mensen, samen koken, vliegen, zon zon zon, aapjes te bekijken die proberen eten uit de keuken te stelen en gewoon genieten van de laatste dagen India.
Toch geeft dit India steeds weer een challenge. Net als ik weer lekker terug zit in mijn velletje, dat steeds bruiner wordt, na dat ik het uitgemaakt heb met Didi (auw). Heb mezelf herpakt, met positiviteit teruggevonden hoor ik dat Didi met een gemeenschappelijke Indiaase vriendin ' iets' heeft.
Net het meisje waarbij ik soms al het idee had dat zij Didi wel aantrekkelijk vond, het meisje wie wist dat ik het uitgemaakt had met hem, maar nog steeds van die man hou, een meisje dat ik ook al een tijd ken.
Ik weet het, ik heb het uitgemaakt, hij is een vrij man, maar toch..... Doet best pijn als iemand al zo snel het bed met iemand anders deelt. Nadat ik de roddel gehoord heb heb ik hem zelf maar gebeld. Duidelijkheid. En ja het is waar.
Totaal onverwachts.. zegt hij...
Ben boos, gekwests, verdrietig, maar gelukkig heb ik veel geleerd onderweg.
Lessen thuis met Monique, mijn gaia juf, met de meditatie sessies in Thailand., heb mezelf weer bij elkaar kunnen vinden en de boosheid wordt zachter. In een paar dagen komt Didi hier ook (gelukkig zonder Chici!!!!!, dat zou te veel zijn... haha) en dan zal ik maar weer mijn gevoelens observeren en proberen te zien en te voelen wat er gebeurd in mij. Zie het maar weer als een mogelijkheid om innerlijk te groeien... maar ja.... het doet wel flink pijn.
Mis dan extra mijn vriendinnetjes van thuis.
Zij kunnen mij altijd een knuffel geven, een pot thee zetten en dan mag ik mezelf zijn. Hier, niemand van de pilots weet dat wij echt samen waren, dus kan niets echt delen. Wil niet roddelen en Didi in een verkeerd dagbeeld plaatsen, verandert niets aan de zaak, verandert niets aan mijn gevoelens voor hem, dus probeer het maar zelf op te lossen. En door het te delen met jullie kan ik al schrijvende weer wat loslaten. Al zit Patrice hier nu naast me (net wakker geworden) en kan ik dus niet al jankend dit schrijven.. haha...what to do... het leven van een volwassen vrouw denk ik dan maar.
Nog even en dan begint mijn oostenrijk avontuur!!!! Had gehoopt Didi daar tussendoor nog veel te zien, maar let's see wat er nu allemaal gaat komen.
Nog even en dan ben ik in Nederland. Heeeeeeel even, om jullie te knuffelen, om snel wat bij te kletsen, om met papa en mama lekker Hollands te eten, om de trouwfoto's van mijn zuzzie en zwager te zien, om hopelijk oma nog een bezoekje te kunnen brengen (gaat niet zo goed... ze komt nog maar 2 dagen per week uit bed, vorige week had ze koorts en bijna geen reactie, doktersgesprekken.....) om de auto op te halen bij Theo Slaats, mijn spullen te pakken, kaas te eten en dan naar Westendorf te rijden :)
Nieuwe ronde nieuwe kansen. Werken in de bar :) Nieuwe mensen leren kennen, collega's te hebben, meer duits te leren spreken, geld (hopelijk veul!!) te verdienen, 4 maanden in 1 plek te wonen, misschien wat wintersporters te verwelkomen in mijn stekkie, meer hindi te leren met mijn laptop cursus etc etc. Bergen en sneeuw! Misschien zelfs wat te skien en te vliegen (veeeeeeeeeeel kleren aan!!!)
Kortom: ik ben happy hier, al komen er soms wat wolken voor de zon. Ik vlieg nog steeds veel. Heb goede landings! Fijne mensen om me heen, meetings met lokale mensen na het vliegen, soms geven ze me een motorritje lift terug naar het kamp zodat ik niet 3 uur hoef te lopen, de zon schijnt iedere dag, eet lekker veel vers fruit (aardbeien, ananas, sinaasappels etc) en voel me nog steeds bevoorrecht dit leven te mogen leiden. REIZEN is een groot privelege.
Ik ga nog even kijken voor di de 18e, hoe en wat en waar we elkaar kunnen ontmoeten. Let u know in ur inbox, of mail mij maar anders.
Voor nu veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel liefs uit India!!!!!
-
11 December 2012 - 14:07
Zussie:
goede middag zussie,
bij jou is het dan wel avond, ik ben net wakker na de nachtdienst ;)
goed om te lezen dat je lekker vliegt en dat het weer nog zodanig meezit dat je bijna alle dagen kunt vliegen, fijn!!!!!!!!!!!!!!
nog een weekje en dan ben je een dagje hier, hoop ook dat we je dan even kunnen zien en vol trots alle foto's met je kunnen delen, er zjin 2 mooie albums in huis...
maar jouw foto's zijn ook weer leuk,mooi en je ziet er goed uit dus dat bevestigd een beetje hoe je je moet voelen, balen van didi mqar zoals je zelf zegt alles heeft een reden, wat deze dan ook mag zijn.
voor nu een hele dikke kus en tot volgende week.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
11 December 2012 - 20:11
Ienz Hair DeZign Geldrop:
hoi nathalie.
nog steeds erg leuk om je verhalen te lezen. Geniet van je vrije leventje, en alsnog van harte gefeliciteerd.
Groetjes Iene, je buurvrouw van heeeeeel lang geleden. -
12 December 2012 - 09:39
Natalie:
Hoi reislustig naamgenootje,
Ieder verslag wordt hier verslonden, en het is fijn te lezen dat je geniet van veel mooie dingen die op je pad komen (al zijn er op dat pad ook behoorlijke hobbels en hindernissen, maar zoals je zelf al aangeeft: alles heeft een reden)! Geniet nog van het weekje daar, hopelijk met heel mooi weer zodat je nog veel kunt vliegen en veel plezier samen met je familie en vrienden als je hier bent.
Groetjes, Natalie -
12 December 2012 - 16:56
Peettantetje:
Mail van Nichtje? Snel even lezen.
Heb het even druk, binnenkort hoor je er meer van.
Fijn dat je kunt vliegen.
En Didi? doet inderdaad erg 'auw'.
Toch ben je sterk, nichtje. Goed zo.
Op naar het volgende avontuur.
Tot gauw!
Liefs,
peettantetje. -
12 December 2012 - 19:52
Mama En Papa:
Hoi Nathalie. We hadden al het een en het ander gehoord door de telefoon. Maar foto's konden wij niet zien nu wel. Het zijn weer mooie plaatjes. Geweldig zo vanuit de lucht met mooi weer.
Geniet er nog even, een goede reis en tot ziens.
Dikke knuffels mama en papa. -
12 December 2012 - 22:13
Rosie:
Lieve lieverd,
heerlijk je weer te lezen! Toch nog wat nieuwigheden ertussen ;)
Oe la la nog minder dan een week dat ik je kan knuffelen. Je ziet er echt GOED uit mooie vrouw!
Enne ook nog zwaar fashionable! hihihihi doe je goed! pfff wat een drama zeg met mr.D. kan me wel voorstellen hoe dat voelt: NIET FIJN (op z'n zachts gezegd)!!!! Delen scheelt zoveel in verdriet. I know! Als ik m'n dinnetjes niet had gehad had ik alles niet zo goed kunnen doorstaan weet ik.
Hier ook even een heftig weekje qua emoties, maar het is ook groei en da's nooit gemakkelijk....
Tell u later. Voor nu heel veel liefs en knuffels (live te innen next week whoeheeeee)
Roos -
13 December 2012 - 22:54
Jan En Wil:
Wat een heerlijk verhaal om te lezen, verheug ik me altijd zo op. Prachtig hoe jij alles verwoordt, je kunt nog altijd schrijfster worden als je het vliegen, reizen, aprés-ski dame, etc. etc. beu bent. En dan die foto's.........WAUAUAUAUAUAUW
Maar ondanks alle fijne dingen heb je, zo te lezen, ook weer het nodige te verwerken en dat kost kruim, veel kruim !!! Wat ben jij sterk !!!
Nog een paar fijne dagen daar, een goede reis, een fijn flitsbezoek aan het Mierlose en veel succes met de nieuwe uitdaging in Oostenrijk. Jodela, jodela, jodelahiti...........
Warme knuffel en dikke XXXXXXXXXXXXXX van ons.
Jan en Wil -
16 December 2012 - 14:47
Yvonne:
Haay Naath,
Vandaag eindelijk tijd om op mijn gemakje je verhaal te lezen. Super dat je zulke mooie en goede vluchten gemaakt hebt!
Wat betreft Didi, ook al heb jij het uitgemaakt met Didi hoeft de pijn er niet minder om te zijn. Volgens mij mag je trots zijn op jezelf dat je die pijn aangaat in plaats van ervoor vlucht. Je komt er zeker sterk uit!
Ben je klaar voor je retour naar europa? Geniet van thuis zijn en natuurlijk van.... de skihut met de damp tegen de ruiten, stinkende schoenen, natte zooi en natuurlijk.... een hoop gezelligheid ! ;))
Wij vertrekken eind december naar Argentie 4 weken lang rondtrekken, VEEL zin in. Olaf heeft zijn MBA gehaald dus een welverdiende vakantie.
Veel liefs van mij X
-
18 December 2012 - 08:11
Leo:
Didi ????????????????
Geen hand vol maar een land vol !!!!!!!!!!!!!!!!
wy zyn weer terug uit Thailand en hebben ons daar herenigd met mn zoontje , we hebben met zn 3en de Padi license gehaald in Koh Tao en dus zyn we nu bevoorrecht om tot 18 meter te mogen duiken met fles uiteraard .We zyn met zn 3tjes 24 dgn in Thailand geweest
Lenard is nu weer terug in Mallorca en vliegt zo rond 5 jan. weer terug naar Brisbane , hy heeft het daar erg naar zn zin .
Gr. en toi ,toi, toi,
Leo -
24 December 2012 - 15:10
Jan En Wil:
Lieve Nathalie,
Hoeveel biertjes, wijntjes, cocktails etc. etc. heb je al ingeschonken ? !!!
En misschien nog even tijd gehad om zelf te skiën ? In ieder geval veel succes daar.
Wij wensen jou een Fijne Kerst en een goede roetsjjjjjjjjjj in het nieuwe jaar. Op naar nieuwe dingen, ontmoetingen, uitdagingen, goede gezondheid, veel vlieggenot en alles wat maar mogelijk is.
Hier zijn we er klaar voor, kerstboom, Glühwein, kerststol etc. etc.
Liefs, warme knuffel, dikke Kerstkus
Jan en Wil
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
