WAUW WAUW WAUW EN NOG EENS WAUW

Wauw wauw wauw en nog eens wauw
Wat een indrukwekkende dag!!!

Voor mensen die niet de behoefte voelen alles te lezen: de korte update
De Taj was great and I feel great!!1

Voor iedereen die meer wilt weten: go ahead!

Dé Taj Mahal…. Pfffffffffffffffffff…………… adembenemend!!!!
Zal eerst kort vertellen wat er vooraf ging aan Agra en dé Taj Mahal

In Bodhgaya had ik mijn treintickets geboekt voor Allahabad en Agra. Dus eerst op naar Allahabad.
De meest vreemde plaats tot nu toe in India.
1.Er was haast geen hotel te vinden met een kamer vrij. Ik heb na aankomt 2,5 uur!!! lopen zoeken naar een hotel met een kamer vrij.
2.In de Lonely Planet staat er vrij veel beschreven over de plaats, maar ik heb geen een andere westerse toerist gezien.
3.Er was wel een Mac Donalds?

Toen ik aankwam was het dus effe wat minder, Met je backpack op zoek met de guidebook in de tas naar een guesthouse.
De riksjadriver gevonden die me een eerlijke prijs gaf én me naar de juiste plaats bracht. Vol. Kan gebeuren, op naar de volgende. Vol. ???. Maar ja, kan gebeuren. Op naar de volgende. Vol.Vol Vol Vol.....

Dan ben je even niet zo heel blij. Zeker niet als niemand de moeite neemt me te vertellen waar nog meer hotels zijn. Mensen op straat spreken geen engels, weten niet waar de desbetreffende straat is of proberen me hardnekkig iets te verkopen.

Pff… That’s travelling in India…
Thanks voor de meditatie cursus eerder, zodat je kalm kunt blijven en kunt blijven denken zonder ‘m out te freaken. Want tof is anders in een stad waar je nog nooit bent geweest, alleen met je backpack.

Uiteindelijk terug naar het station met een andere riksja en in die wijk uiteindelijk een slaapplaats gevonden. Was blij dat het overdag was!

Daarna mezelf wat rust gegeven en de dag erna toch gewoon gedaan wat ik in planning had en al met al een goeie dag gehad!

Naar de holy place geweest waar de holy rivers samen komen en een of ander vage ondergrondse tempel gezien. Tsja… wat kan ik zeggen.. Apart.

Daarna in een park aan de praat geraakt met een paar gasten en uiteindelijk zo’n anderhalf uur met hen zitten kletsen over India, over Europa, over armoede, over studie, over milieuvervuiling, over het huwelijk etc etc
Uiteindelijk zaten er zo’n 30 mannen en jongens te luisteren en mij te observeren, maar echt op een goede en geïnteresseerde manier. Dat krijg je als er haast geen westerse toeristen komen :)

Veel op de foto gemogen en ook veel geleerd over hun cultuur en geloof. Toch blijft het ‘vrouwenstuk’ voor mij pittig. Vrouwen horen thuis te zijn. Te koken, te poetsen, voor de kids te zorgen, etc etc. Zoals een paar generaties geleden bij ons, maar ik denk nog extremer.

Je ziet ook echt geen vrouwen op straat als het geen weekend is en als het niet nodig is, geen vrouwen in de hotels, in de winkeltjes, achter de fruitkraampjes etc etc. Alleen maar mannen.
Dat stuk van India kan me zo af en toe wel raken en van binnen boos maken….. extra, omdat ik natuurlijk zelf een vrouw ben. Ook hier heb ik het met die jongens over gehad, maar het is lastig voor hen te begrijpen, omdat het zo gewoon is voor hun dat mammie en de zussen toch wel alles voor hen doen. Interessant!

Maar dan… van Allahabad naar Agra. Met een trainticket nog steeds niet confirmed, nog steeds waitinglist op dag van vertrek.
Op het station zeiden ze me, ga gewoon de sleeperclass in en probeer een plaats te vinden… Okay…

Ook op het station was ik natuurlijk een bezienswaardigheid, dus hordes mannen die een gesprekje willen aanknopen en op de foto willen.
Standaard vragen die je zeker tientallen keren per dag te horen krijgt: Miss, where you’re from. Hoe old are you, are you married, what’s your occupation, where you’ve been in India, how many countries you have visit, what’s your income etc.
Soms allemaal okay, maar je bent niet altijd in de mood om met iedereen te praten en 100x dezelfde vragen te beantwoorden, maar that’s India.

Uiteindelijk (omdat de trein 3 uur vertraagd was) aan de praat geraakt met echt een aardige gozer, Hij zei dat ik met hem mee moest gaan en dan zou hij wel zorgen dat ik een plaats had. Zo gezegd zo gedaan… en ja hoor… gelukt!
Voelde me wel ongemakkelijk, want we zaten uiteindelijk met 9 mensen (nog 2 andere ‘illegalen’) op de plaats van 6 mensen. Maar de mensen die officieel daar hoorden te zitten vonden het okay, dus no stress. De controleur kwam langs met de lijst, alle namen, plaatsnummers etc, maar geen probleem at all!

Door de vertraging was het al wel 22.00 toen ik in Agra aankwam en was een beetje bezorgd ofdat ik wel een hotel kon vinden, want 22.00 is echt laat hier. Indiase mensen gaven aan dat het wel goed zou komen, want Agra is toeristisch. Op hoop van zegen dus een taxi genomen en ja hoor…. No problem! Pfff….

Daarnaast bij het inchecken meteen Claire ontmoet. Zij kwam ook net aan, was ook hungry, dus samen wat gaan eten.
Daar Courtney ontmoet die ook net aangekomen was er gezellig gekletst.
Afgesproken om de dag erna samen (met Brian, een travelmaatje van Claire) voor zonsopgang naar de Taj Mahal te gaan.
Zo gezegd zo gedaan. Om 6.00 naar de Taj gelopen. (10 min vanaf het hotel!), kaarten gekocht (Indiase mensen 20 roepies, toeristen 750 roepies. Ook dat is India), gewacht totdat de gate open ging en ja hoor………… daar was ie dan….. de grote adembenemende ervaring van de Taj Mahal.

Iedereen zegt altijd dat het zo mooi is, maar het is ook echt zo!!!!
Heb zo veel foto’s gemaakt, misschien wel meer dan de afgelopen 3 maanden samen (beetje overdreven, maar toch) en genoten. Zo intens, zo mooi, zo overweldigend, zo gaaf om dit te delen met Claire en Courtney want ook zij waren helemaal in de ADHD stand. Foto’s gemaakt voor elkaar (ook wel gaaf na een tijdje alleen reizen, dat je foto’s hebt waar je zelf ook op staat zonder de zelfontspanner) en uiteindelijk 4 uur genoten.
Was daarna toch wel in voor een ontbijtje en binnen de muren van de Taj is geen restaurantje or what so ever……
Maar wat ontzettend mooi en gaaf!!! Kan er nog steeds niet over uitgepraat raken en het raakt me nog steeds als ik er aan denk. WAUW! WAUW! WAUW!

Daarna ’s middags met de rest van ‘the gang’ weer afgesproken (want zij gingen al eerder terug naar het hotel) voor een tour.
Normaal ben ik niet van de tours, maar Wasseem, de taxi driver vanaf het station was een grappige gast en hij kon me wel Agra rondrijden langs alle hotspots en ik een stad als Agra is dat best handig, want het is té groot. En met deze mensen was het echt een goeie optie! Je deelt de gezelligheid en de kosten. Betere opties bestaan niet echt…..

Zo gezegd zo gedaan. Eerst naar het station om een treinticket te reserveren voor dinsdag (de dag dat jullie dit lezen, maar heb dit op de lap top getypt en later met de copy paste op de blog geplaats) voor Bikaner (woestijn en weer waitinglist… ben benieuwd, want nu is het de nachttrein, dus een echt plaatsje met een bedje zou prettig zijn.. cross the fingers), daarna naar Agra Fort, de Mini Taj Mahal, een andere oude moskee en erna voor de sunset naar de andere kant van de rivier zodat je de Taj van de andere kant ziet.
Daarna met z’n allen op met Wasseem naar een restaurant voor een goeie curry en veel sterke verhalen van Wasseem again. Kortom, een erg mooie en intense dag! :)

‘s Maandags met Brian en Claire de bus gepakt naar Fatepur Sikri en daar ook nog wat tempels en moskeen bekeken. Allemaal erg groot en indrukwekkend, maar vergeleken de Taj ……

Daarna Claire en Courtney gedag gezegd want zij hadden weer een trein te halen, maar met Brian weggeweest voor dinner en een zeer goede conversatie.

Interessant hoe dingen kunnen veranderen in je gedachten, in je gevoel, in je verwachtingen als je reist in India.
‘Zware’ gespreksonderwerpen, maar het zijn dingen waar ‘wij reizigers’ mee bezig zijn hier, en waarom velen met reizen starten.
Wat is de zin van het leven, waarom gaan sommige mensen wel voor hun dromen en andere niet, waarom zijn wij hier in India etc etc

Een van onze conclusies was daarbij dat reizen in India overwhelming is. Het is huge, het is veel, het is soms te veel, maar daarom zijn we hier. We hebben dit nodig om iets te leren. Om dingen te voelen en om ‘later’ thuis of waar dan ook verder te kunnen en mensen echt iets te kunnen bieden. Voor onszelf als human being, Op werkvlak, in relatievlak, als toekomstig ouders etc
Dat is wat India is.

Het touches your soul everytime of the day. Van het ene uiterste naar het andere.
De schoonheid van de Taj Mahal touches your soul. Het maakt je stil inside en klein.

Een meter buiten de muren van deze schoonheid zie je de armoede. Niet zoals de ‘armoede’ zoals wij die kennen, maar echte armoede. Het maakt je stil inside en klein

Later bij Agra Fort en Fatepur Sikri word je gestalkt door iemand die hardnekkig een mapje met kaarten probeert te verkopen. En hoe aardig je ook No thank you zegt, hij blijft je volgen.
Komt een andere gast aan die begint uit te leggen wat dat ene begouw is en wanneer het gebouwd is. No thank you, I don’t need a guide. Nee ik ben geen gids, ik hoef geen geld, maar uiteindelijk willen ze altijd iets.
Een meter verderop probeert de volgende gast je een oerlelijke armband te verkopen en ook hij geeft niet op, daarna word je grof behandeld omdat je je slippers uit moet doen om de moskee in te kunnen terwijl je daar al mee bezig bent. Terwijl je daar mee bezig bent komt de volgende ‘gids’ op je af die ook niet begrijpt wat no thank you betekent.Een tuc tuc driver komt langs en zegt yes Miss yes Mis, Riksja, Riksja…. Etc etc
Ook dit raakt je, maar het haalt een irritatie naar boven. Het haalt een minder relaxte en mooie kant van jezelf naar boven, want op een gegeven moment is het echt too much en je moet haast onbeschoft en rude doen om deze mensen te doen beseffen dat je niet geïnteresseerd bent in hun verhaal of hun product.
Negeren is de best oplossing, maar het voelt niet beleefd, maar als je beleefd antwoord dat je uit Nederland komt hang je en zit je vast aan een conversatie waaraan je niet vast wil zitten, omdat je wilt genieten van de omgeving. Ook dat is intens.

Onze conclusie, nogmaals, is dat dat het reizen in India zo intens maakt. Je gaat van de ene sensatie naar de andere bijna 24/7 . De ups and the downs van het leven, van het ene uiterste naar het andere uiterste. Emotioneel en mentaal.
Maar dat maakt het ook zo gaaf!
En dat maakt dat ik het, ondanks mijn dipje in Varanassi, zo gaaf vind dat ik hier ben!
Dat ik vorig jaar deze tijd mijn huis te koop heb gezet en de sprong gewaagd heb!
Ben super dankbaar voor het feit dat ik hier mag reizen en alles mag meemaken, hoe lastig soms ook om steeds te schakelen met de gedachtes en emoties en het maakt dat ik thuis soms mis en me steeds meer besef dat thuis, familie en vrienden meer voor me betekenen dan ik altijd dacht met mijn grote mond met dat ‘ik kan het wel alleen’

Het is super! En het is speciaal! En dé Taj Mahal is great greater greatst! I really feel I’m alive!!!!!!!!

Het was alweer een lange webblog….. Thanks voor het feit dat je alles gelezen hebt en dat je de interesse toont in wat er op dit moment in mijn leven gebeurd.
Kan me voorstellen dat niet iedereen de lange updates helemaal volgt, maar be my guest voor als je het wel allemaal wilt lezen.

Hierbij ook wat foto’s, zodat je een beetje kunt meegenieten van de ups sensations hier in Agra :)

Ga dinsdag avond dus naar Bikaner. Dat is nog steeds dezelfde staat/provincie van India, maar hier is meer woestijn. Plan is om een kamelen safari te gaan doen. Weet nog niet voor hoeveel dagen of hoe en wat er mogelijk is, maar het lijkt me wel gaaf. Op naar de nieuwe sensaties!

Lots of energy and lots of love