EINDELIJK.......hihi

Heeeey

Daar is ze dan eindelijk… hahahaha….
What to do? Veel vliegen, veel relaxen, veel kletsen en gesprekken hebben met andere pilots en niet in de mood om achter een PC te zitten… sorry.. MAAR vandaag is het anders…

Het is hier 8.00 in de ochtend, ik ben al naar het dorp geweest om bij de chai wallah mijn nieuwe broek op te halen. Zijn vader is namelijk een kleermaker. Mijn jeans en mijn andere vliegbroek, die waren helemaal helemaal helemaal OP. Vorige week heb ik mijn jeans als het ware ter offering in het kampvuur verbrand en nu heb ik dus 2 paar op maat gemaakte broeken. Hiervoor gezocht naar broeken voor vliegen (dikkere stof, zakken etc) maar niets te vinden in mijn maat. Haha

En nu zijn 2 Oostenrijkse pilots ontbijt aan het maken terwijl ik jullie een bericht typ, wat ik later online kan knippen en plakken en zenden

Wat allemaal te vertellen? Er is natuurlijk veel gebeurd in de laatste maand. De mensen die facebook hebben hebben af en toe al wat kleine up-dates kunnen lezen, maar de andere mensen; hou je vast…..

Vanaf januari was ik in Panchgani, het vliegkamp waar ik nu dus na 2 seizoenen ook eindelijk zelf vlieg. Zooooooo tof!!!! Happy!

Allerlei politieke toestanden zijn hier aan de gang, dus soms een hoop bla bla bla over dat we wel/niet mogen vliegen. Iedereen heeft papieren moeten invullen, kopies moeten maken van vliegbewijzen, verzekeringpassen en dat soort dingen en dan nog is het bla bla bla bla, maar… we vliegen momenteel overal :) als het weer het toelaat.

Het weer is elke dag Sunny and pleasant, maar dat betekent n iet dat je kunt vliegen. Te veel wind, te weinig wind, cross wind (dan komt de wind schuin op de take-off en dan kan je dus niet veilig starten)of het is erg bumpy in de lucht en dat vind ik dan weer niet zo gezellig.. als je gli8der alle kanten op gaat zonder echt controle te hebben... dan blijf ik liever op de grond...

Maar al met al de laatste maand veel gevlogen en weer veel geleerd. Een paar keer was het in de ochtend goede oost wind en hebben we sunrise flight vanaf tableland kunnen maken. 6.15 in de jeep. Dan een minuut of 15 lopen en dan hopen dat de wind inderdaad goed is. 2 van de 4 keer was ik erg Lucky de andere 2 keer maar 5 minuten gevlogen naar een vlakke berg onder ons waar je kan landen en dan liftend terug kan naar het kamp.
Een andere keer waren we met 5 mensen en hebben we een minuut of 30 kunnen vliegen EN 1 keer was ik alleen met Gabriel (een Spaanse pilot) en konden we in sterke wind starten VOOR zonsopgang. De maan ging onder aan 1 kant, de zon kwam op aan de andere kant, grote vogels waren met ons in de lucht AMAZING!!!!!! Een dik uur gevlogen en toplanding gemaakt op Tapa (de andere take-off) en al liftend terug naar het kamp voor het ontbijt. Dan is het 8.00 en heb je al een vlucht gehad. HEERLIJK!

Andere dagen zijn we naar andere take-offs gemoeten vanwege de politieke toestand en aan gebrek aan goede wind. Soms vlieg je langer, soms alleen maar wat proberen te vinden dat je omhoog kan brengen, maar soms bump je out in slechts 15 minuten. In de lucht op zoek naar een landingsveld (een veld van een boer met geen groentes die groeien… om de boer happy te houden en om makkelijke te kunnen landen. Dan soms een half dorp om je heen hebben… die je al hebben zien komen vanuit de lucht en die je soms uitnodigen voor chai en eten, die soms heel enthousiast zijn en met je willen kletsen (heel handig dat zij alleen de lokale taal spreken Marati en dat mijn Hindi niet zo goed is en zij totaal geen engels spreken.. erg grappig soms… maar soms kan je heel rustig je glider pakken.
De weg terug vinden door de paadjes die langs de groenten veldjes lopen terug naar de hoofdweg. Daar kan je soms een lift krijgen van een motorrijder tot aan de hoofd- hoofdweg waar de bus komt of de shared taxi. Dat betekent dat je soms 2 uur onderweg bent om weer terug te komen naar het kamp na een 15 minuten vlcuht.. LOL… dan was de cabelcar in Westendorf toch wel erg erg luxe… haha

Maar soms heb je ook amazing flights.. Zoals de dag dat we vanaf Kingra vlogen (waar we straks ook naar toe gaan…) Die dag duurde het lang voor ik echt hoog kon komen. Ik had al een veldje voor landing gevonden maar kon dezelfde hoogte behouden TOT ik echt begon te cirkelen en de thermiek kon pakken… hoger hoger hoger.. hoger dan de startplaats.. Jippie… Nog hoger, nog hoger, nog hoger.. Prrr… erg hoog.. hahah…. Een Oostenrijke pilot was op mij aan het wachten en schreeuwde dat we hoog genoeg waren om te gaan… Op weg richting kamp door de lucht.. VET!!!!!... op weg naar het meer dat we altijd zien vanaf het kamp… EN ik was hoog genoeg om het over te steken! Een heel stuk richting een andere vallei kunnen vliegen. Toen met de wind mee weer het meer overgestoken naar ‘onze’ kant en daar geland. Mijn glider gepakt, een duik genomen in het meer, al liftend terug naar het busstation in Wai en met d ebus terug naar het kamp. Mijn eerste cross –country is there!!!!!!!! WAUW!!!! Om en nabij 7 of 8 km door de lucht gereisd

Een andere dag vlogen we vanaf Bilar en ook hier was ik in het begin best laag voor ong 20 min… Iedereen was hoog… damn.. MAAR ook hier lukt het om hoog te komen…. Draaien draaien draaien….360 graden op in de thermiek… tot ik hoger ben dan take off.. geeft zon mega kick!! En toen nog hoger en ik kon met alle ervaren pilots vliegen. Ikke happy, iedereen happy voor mij en ook wel trots.

Voor mij is het een gewone ontwikkeling.. proberen… proberen.. en succes hebben.. ‘vechten’ om te leren.. maar iedereen zegt dat mijn ontwikkelingen echt goed zijn.. hihiihi.. FIJN

En gister for example vlogen we (na dik 3 uur gebakken te zijn in de zon, omdat er GEEN wind was??!!!) vanaf Krishna en kon ik uiteindelijk hoger komen dan het kamp. Richting kamp gevlogen en het is zo tof om het vanuit de lucht te zien. Wat mensen die omhoog kijken.. hihi.. EN mijn eerste toplanding gemaakt hier in Krishna.
De aanvlucht hier is niet zo makkelijk. Je moet lager zijn dan de take off, omdat je op het laatst in een soort van bowl komt en nog een lift krijgt. Dan moet je crabbing angle inkomen (zijwaarts, zoals een krab loopt) en dan kan je weer voorwaarts vliegen om in de wind te remmen en te landen. Soms was ik te laag (niet genoeg lift dus weer wegvliegen van de berg) soms was ik te ver naar voren (en dus te hoog en te ver op het randje van de start om te landen) en ik was lichtjes zenuwachtig, maar je kan steeds weer uitvliegen.. haha.. handen weer hoog, terug zitten in het harnas en dus weer proberen.. EN de 5e keer aanvliegen kon ik goed en veilig landen. HAPPY en TROTS :)

Voor vandaag zijn de voorspellingen the same, dus in de namiddag gaan we weer kijken ofdat de wind goed is van krishna en in de ochtend ga ik met Dave mee.
Momenteel is hij met 5 studenten uit Engeland hier als instructeur en ik kan met hun jeep mee… hopelijk werkt de wind mee…
De laatste week ben ik als uitstapje weer even terug geweest naar Kamshet. Dave was hier en ik kon een paar dagen met de groep mee. Tof! 5 typisch Engelse mannen… Haha.. maar ook hier weer lekker gevlogen, veel geleerd door de kijken en te luisteren naar wat Dave zijn studenten vertelde en erna in de lucht zelf proberen. Soms met succes (ik kom hoger) soms zonder succes (ik drop out en moet gaan voor landing….) maar elke keer leer je weer.

Daarnaast ben ik met Didi een paar dagen naar Harnai geweest, Murud Strand. Een minder toeristisch strand aan de west kust. 2 jaar geleden was ik hier met dave en Olivier geweest op de motor. Nu het Didi en de bus. Mijn rug is happy genoeg, maar op de bumpy wegen hier… is de motor niet zo’n goed idee..
Dus van Panchgani met 5 verschillende bussen 100 km afleggen in ongeveer 4 uur. Goed gedaan!
Daar hebben we een guesthouse gevonden en zijn we lekker naar het strand gegaan. Zonsondergang, erna lekker eten en happy om in een andere omgeving te zijn. De dag erna in de schaduw van een vissersbootje op het strand gelegen. Lezen, slapen, zwemmen, eten etc :) Good life.

De dag erna het strand afgewandeld naar het volgende dorp in een uurtje ofzo. Daar omhoog gelopen op een uitkijkpunt. De vissers kwamen net terug van de zee met hun lading van de dagvangst.. wij weer naar beneden gelopen en de vismarkthandel aanschouwd. Didi heeft een GoPro gekocht (een camera speciaal voor vliegen met 170 graden view.. super speelgoed.. haha.. en leuke fotos.) Erna een lift kunnen krijgen voor een zonsondergang punt en erna weer een lift achterop een motor terug naar het guesthouse. Soms zit het tegen in India, maar vandaag zat het mee :)

Kortom goede tijd in Harnai. En weer terug naar Panchgani. En daar ben ik nu weer/nog (wel al weer 2 dagen later dan het ontbijt van de Oostenrijkse pilots… haha….)
Gister heb ik een dag niet gevlogen.. effe chill… en de dag daarvoor ben ik op pad geweest met Dave en zijn groep… Die dag heb ik niet gevlogen. In het begin waren de omstandigheden te soft.. te grote kans om uit te zakken en erna te streng.. het zag er bumpy uit met de andere gliders…

Later maar goed ook, want een man crashte.. en we hadden een rescue team nodig.. toch wel heavy.. een half jaar na mijn eigen crash.. een andere pilot zien … gecrascht in India.. flink veel pijn hebben… in een area met alleen maar stenen en keien op een sloop.. zodat je hem niet echt comfortabel neer kan leggen.. een dik uur moeten wachten totdat de jeep op de plek is… hem dan op een houten brancard tillen.. door de keien omgeving up and down tillen met een man of 8.. in de jeep naar het ziekenhuis. In het moment zelf gaat het helemaal okay.. erna was ik toch wel wat emo.. maar nu gaat ie weer goed. Vandaag ziet de wind er rustig uit dus gewoon een lekker rustig vluchtje maken met een goede landing en start. Met Matt gaat het ook best goed. Hij is in het goede ziekenhuis in Pune en door al de scans gegaan. Heeft zijn bekken gebroken, maar al met al minder ernstig dan we dachten. Is ook weer meer aanspreekbaar, dus komt goed!

En ja.. lekker he.. zo’n einde van een blog… LOL… maar dat is nou eenmaal hoe het gaat.
Waarschijnlijk blijf ik nog een paar dagen hier en ga dan weer langzaam richting het noorden. Misschien rijd ik weer met Billu mee (maar die gaat pas de eerste week van maart…) misschien geef ik wat spullen aan hem, zodat ik lichter kan reizen, misschien neem ik alles mee en maak ik een stop in Udaipur (Rajasthan.. waar ik eerder ooit yoga gedaan heb en een olifant heb geverfd tijdens een painting class…) en dan door naar Delhi… Dharamsala en Bir… Om daar te gaan vliegen. Heb er zin in, maar het is hier ook nog steeds fijn.. soms te goed.. haha… en dat maakt vertrekken wat lastiger.. goed te realiseren dat dat alleen maar een luxe probleem is… hihi….

Ik hoop dat jullie het niet al te koud hebben.. dat de kachels het blijven doen… dat er niet te veel files zijn… dat je lekker kunt schaatsen op natuurijs… warme chocola kan drinken met slagroom en appeltaart als toetje erbij… dat de bossen fijn zijn om in te wandelen…. Dat het zout dit jaar niet opraakt… en dat jullie happy zijn… op naar de carnaval…

Voor nu veel liefs uit een zonnig India
XXX

Ja hier ben ik dan nog een keer.. het ontbijt waarmee ik het blog begon was afgelopen maandag... Ik probeer het echt.. maar geen power... geen internet.. geen zin.. vliegen... etc...
Maar ik heb dus al weer gevlogen na de crash van Matt en het voelde goed. Beetje mee zenuwachtig dan normaal, maar een goede start en een veilige landing... Op naar Bir :)

Ben vandaag druk met uitzoeken hoe naar Udaipur te komen, ook dat kost meer tijd dan thuis.. haha.. en nog maar 45 min stroom.. dan is het er weer af tot 17.00 haha... MAAR eindelijk de tekst van de blog.. ik probeer ook fotos te posten, maar het is wat lamngzaam allemaal.. maar ik probeer het.. Kee....

Veeeeeeeeeeeeeeeeeel liefs