Stoer vrouwke en lief menneke op avontuur
Door: Nathalie
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
15 Juni 2010 | Vietnam, Hanoi
Zo... zal maar met de deur in huis vallen....
Voel me klote op dit moment...
Voel me alleen, ben verdrietig, ik lijk zo ver weg van thuis, het voelt zo onwerkelijk, zo raar, alsof de film van mensen buiten langs mij afloopt terwijl mijn film effe stil staat...
Net naar de airport geweest.. Jonno hangt nu ergens in de lucht naar Saigon om daarvandaan vanavond 23.00 lokale tijd weer naar Nederland te vliegen...
Zo raar! Zo onwerkelijk dat hij straks weer in NL is.... en dat ons avontuur weer voorbij is.. The time flies..
Je weet natuurlijk dat het moment gaat komen, en toch is het moeilijk..
Ja... voel me effe echt goed verdrietig.. flink alleen.. hier op de hotel kamer.. waar we ook samen gezeten hebben...
Misschien niet heel handig om dit allemaal op de blog te zetten, nu, maar het is ook een stukje van mij en het hoort ook bij de reis die ik maak.
Kan je vertellen dat samen reizen in het begin effe echt heel erg moeilijk voor me was.. dacht echt niet zeker te weten ofdat ik dat wel 3,5 week zou kunnen...
Was zooooo ontzettend gewend aan het alleen reizen, zelf keuzes maken, mijn eigen plan trekken etc en dan mag je ineens dit allemaal samen doen (met iemand die ik eigenlijk alleen kende van een paar dagen India.. hihi).
Dus sorry nog een keer Jonno,. want ben echt niet altijd heel lief of makkelijk geweest...
Maar langzamerhand zijn Jonno en ik echt een super goed 'team' geworden.. hihi... stoer vrouwke en lief menneke.. hihi.. het is heel fijn geweest!
Ja, ja.. Goed werk heeft tijd nodig zullen we maar zeggen..
Samen plannen maken en de lonely planet lezen, iemand achterop de motor waarmee je effe overlegt welke weg we nou zullen nemen in plaats van weer stoppen en op de kaart kijken, iemand om mooie momenten mee te delen, iemand die met ideeen komt voor dingen die je zelf niet gedaan zou hebben, maar die achteraf wel heel tof zijn geweest, samen eten (en veel.. haha... ), iemand die je backpack even op je rug gooit of in de gaten houdt als je naar de wc moet ergens onderweg, iemand om een terrasje mee te doen, iemand waar je weltrusten of goeiemorgen tegen zegt, iemand om samen de drukke straten mee over te steken, iemand om lief voor te zijn, iemand die mijn rug insmeert (voor of na het verbranden.. hihi) iemand om mee te kletsen, iemand waarmee je even overlegt over de hotelkamer, of de prijs van iets, of iemand waarmee je over mensen kletst in het nederlands.. hihi (ja ik weet het.. heel slecht.. maar wel leuk.. hihi.. zeker als het over locals gaat of lokale kindjes..) iemand om diepe gesprekken mee te voeren (in je eigen taal) over het leven, over gevoelens, over de toekomst, over twijfels, onzekerheden, over mijn verdere reis etc, iemand die een theetje voor je zet, iemand die lacht om je grapjes, iemand die me een spiegel voorhoudt kortom: een maatje!
En nu is dat maatje weg.
Ik was alleen op reis toen Jonno kwam, ik ben nu weer alleen en toch voelt het effe anders...
Gevoelens zijn soms niet altijd wat we verwachten of hopen wat het gaat worden. Dat maakt mensen verdrietig, maar er komen andere gevoelens voor in de plaats.
Nu hangt hij ergens in de lucht... alleen... in een vliegtuig met nog veel uren voor de boeg met zijn gevoelens en gedachten, naar zijn leventje in Eindhoven en ikke is hier.. en moet nieuwe plannen maken voor de volgende stad, voor de volgende bestemming, maar het valt me effe zwaar..
Maar.. das ook een goed teken, want dat betekent dat we veel dingen gedeeld hebben die de moeite waard zijn geweest!
Zoals HaLong Bay.
Hier zijn we 4 dagen en 3 nachten rondgetourd.
Met de bus naar de haven, toen met de boot door de gigantisch mooie natuur (en zelfs een nachtje op de boot geslapen), in een kajak door de 'bergen' die in het water liggen doorgevaren, in grotten gelopen en op een motorbike over het eiland Cat Ba getourd. Super gaaf!!
De Vietnamese organisatie laat te wensen over, maar de ervaring an sich was SUPER!!!
Vanuit HaLong City hebben we een lokale bus geregeld naar Nihn Bihn. Een stad die 1 grote bouwput is, maar die als je ong 6 km fietst(tjsa... vanwege de stroomstoring geen petrol.. dus geen motorbike.. en dus op de fiets... terwijl het dik 30-35 graden is met een luchtvochtigheid van zo'n 80%.. oelalala) super super mooi is!
Hier hebben we in 2 dagen lekker wat gefietst langs lokale dorpjes, naar de Trang An Grottoes geweest waar een vrouwtje ons ong 2 uur heeft rondgeroeid in een bootje door mooie natuur en grotten.. (oeps.. was effekes vergeten dat ik grotten niet zo heeeeeeeeeeel erg gaaf vind.. oftewel.. gewoon NIET gaaf als ze heel donker zijn en als ik niet weet vantevoren hoe lang ik er in ga zijn... Brrr.. ikke niet happy.. ikke zelf effe flink bang en over de zeik.. hihi...maar achteraf was het wel weer okay.. hihi.. én zeer zekers de moeite waard!!!)
Ook zijn we naar de Dich Long Pagoda geweest en de Thai VI tempel.
´s Avonds lekker lokaal wezen eten hier, dat was weer erg tof!
De mensen hier zijn echt heel aardig en lief en ook al spreken we elkaars taal niet, het komt met handen, voeten en een lach helemaal goed.
Ook waren er hier vrouwen die een Engels praktijk examen hadden afgelopen maandag en die wilde graag nog even oefenen met ons.. hihi...
Wij met één zo'n vrouwtje naar huis geweest en daar een paar uurtjes zitten 'kltesen' oftewel steeds dezelfde vragen stellen en beantwoorden.. maar wel tof om iets meer bij het Vietnamese leven te staan. Iets te horen over werk, huisverting, inkomen, huwelijk, kinderen etc etc. Interessant. En bevestigend dat dit toch echt géén arm land is. Het is zo ontzettend veel meer ontwikkeld dan de andere landen waar ik geweest ben, en zeker in vergelijking met buurland Cambodja.
Goede infrastructuur, betaalbaar lokaal eten, geen zwervers op straat, dikke auto's en motors, onderwijs voor iedereen (jongens en meisjes), veel mensen die zelf een terrasje doen of een ijsje eten zo op straat, Vietnamezen die op vakantie gaan, etc etc.
Daarna door naar de laatste stop samen, in Ha Noi.
Super groot!!! Super druk verkeer.. nog drukker lijkt wel dan Saigon :)
Goed de tijd genomen om bewust te zijn van de laatste dagen samen travellen, lekker rondgelopen en fotokes gemaakt, Westers gegeten (of in ieder geval iets waarvan Vietnamezen dachten dat het Westers was.. haha) en naar het Ho Chi Minh Complex geweest.
Wauw.. Aan alle kanten straalt het ervan af dat deze man erg erg erg belangrijk is (geweest).
Kortom: we hebben weer veel gedaan, veel gezien, veel genoten.
In totaal toch weer 8 plaatsen bezocht in 3,5 week tijd. Doen we goed!
Nu dus alleen een beetje verward van alles en weer zoeken naar de balans... Maar dat gaat wel weer komen. I know.
Dus no worries over het eerste deel van deze blog.
Ja ik voel me niet zo happy momenteel, maar ook daar ga ik wel mijn draai in vinden.. Heeft even tijd nodig.
Daarbij wél mijn visum verlengd met nog een maandje, anders zou ik maandag al weer het land uitmoeten... Heb het gevoel nog wat meer te willen zien hier in het noorden én ben daarbij nog niet klaar voor wéér een nieuw land.
Misschien effe een pas op de plaats? In plaats van hurry up?
Heb dus het besluit genomen nog even wat langer hier te blijven. Daarna vlieg ik naar alle waarschijnlijkheid (maar met mij weet je maar nooit ofdat de plannen nog wijzigen) naar Thaiand. Wil weer meer naar de yoga, de meditatie en hier waarschijnlijk ook wat mai thai en-of thaise massage cursus.
Daarna waarschijnlijk naar Myanmar.... Maar let's see.
Eerst vanavond, dan morgen, dan de volgende stap. Zoals het oude liedje van de New kids On the Block; step by step... hihi
In ieder geval thanks voor jullie lieve berichtje nog steeds.
En Esther, wat gaaf jou te lezen! Moest laatst nog aan je denken.. Klinkt goed die sportschool en dat vriendje! Happy for you!
Yvonne.. succes met jouw stukje. Groeipijn vind ik een mooie :)
Jip... Heb je al even niet meer gelezen, hoop dat geen nieuws goed nieuws is
Bertrand: thanks voor jouw tip! Klinkt wel tof! Maar eerst toch maar eens mét fleskes denk ik.. haha
Zussie... hoop dat de housewarming gezellig was.
Jan en Wil: hoop dat alles okay gaat bij jullie. Thanks in ieder geval voor alle lieve berichtjes!
Papa en mama, no worries: hoort er gewoon bij. Wil het niet zwaarder maken of doen lijken dan dat het is, maar wil ook niet verzwijgen dat ik het effe zwaar heb.. hoort bij het leven...
Een dikke zoen voor Rosi, Sabine en de Bruno, Marjo, Edwin, Mark en Dees.
Martien en Anita: Take care en veel succes de komende dagen weer.... Enne... zijn jullie een beetje extra lief voor mijn maatje? Thanks!
Liefs voor jullie allemaal
PS: ineens tijd over zeg maar.... dus mezelf 'effe' op internet gegooid en wat fotokes opgeladen van de laatste 3,5 week met De Jonno, zodat jullie ook een beetje een beeld hebben bij alle woorden.
http://picasaweb.google.com/nathalie.op.reis.azie/Vietnam#
Dan ga ik nu maar eens proberen te slapen ofzo.... Valt niet mee ben ik bang....
Doeiiiiiiiiiiiiiiii
Voel me klote op dit moment...
Voel me alleen, ben verdrietig, ik lijk zo ver weg van thuis, het voelt zo onwerkelijk, zo raar, alsof de film van mensen buiten langs mij afloopt terwijl mijn film effe stil staat...
Net naar de airport geweest.. Jonno hangt nu ergens in de lucht naar Saigon om daarvandaan vanavond 23.00 lokale tijd weer naar Nederland te vliegen...
Zo raar! Zo onwerkelijk dat hij straks weer in NL is.... en dat ons avontuur weer voorbij is.. The time flies..
Je weet natuurlijk dat het moment gaat komen, en toch is het moeilijk..
Ja... voel me effe echt goed verdrietig.. flink alleen.. hier op de hotel kamer.. waar we ook samen gezeten hebben...
Misschien niet heel handig om dit allemaal op de blog te zetten, nu, maar het is ook een stukje van mij en het hoort ook bij de reis die ik maak.
Kan je vertellen dat samen reizen in het begin effe echt heel erg moeilijk voor me was.. dacht echt niet zeker te weten ofdat ik dat wel 3,5 week zou kunnen...
Was zooooo ontzettend gewend aan het alleen reizen, zelf keuzes maken, mijn eigen plan trekken etc en dan mag je ineens dit allemaal samen doen (met iemand die ik eigenlijk alleen kende van een paar dagen India.. hihi).
Dus sorry nog een keer Jonno,. want ben echt niet altijd heel lief of makkelijk geweest...
Maar langzamerhand zijn Jonno en ik echt een super goed 'team' geworden.. hihi... stoer vrouwke en lief menneke.. hihi.. het is heel fijn geweest!
Ja, ja.. Goed werk heeft tijd nodig zullen we maar zeggen..
Samen plannen maken en de lonely planet lezen, iemand achterop de motor waarmee je effe overlegt welke weg we nou zullen nemen in plaats van weer stoppen en op de kaart kijken, iemand om mooie momenten mee te delen, iemand die met ideeen komt voor dingen die je zelf niet gedaan zou hebben, maar die achteraf wel heel tof zijn geweest, samen eten (en veel.. haha... ), iemand die je backpack even op je rug gooit of in de gaten houdt als je naar de wc moet ergens onderweg, iemand om een terrasje mee te doen, iemand waar je weltrusten of goeiemorgen tegen zegt, iemand om samen de drukke straten mee over te steken, iemand om lief voor te zijn, iemand die mijn rug insmeert (voor of na het verbranden.. hihi) iemand om mee te kletsen, iemand waarmee je even overlegt over de hotelkamer, of de prijs van iets, of iemand waarmee je over mensen kletst in het nederlands.. hihi (ja ik weet het.. heel slecht.. maar wel leuk.. hihi.. zeker als het over locals gaat of lokale kindjes..) iemand om diepe gesprekken mee te voeren (in je eigen taal) over het leven, over gevoelens, over de toekomst, over twijfels, onzekerheden, over mijn verdere reis etc, iemand die een theetje voor je zet, iemand die lacht om je grapjes, iemand die me een spiegel voorhoudt kortom: een maatje!
En nu is dat maatje weg.
Ik was alleen op reis toen Jonno kwam, ik ben nu weer alleen en toch voelt het effe anders...
Gevoelens zijn soms niet altijd wat we verwachten of hopen wat het gaat worden. Dat maakt mensen verdrietig, maar er komen andere gevoelens voor in de plaats.
Nu hangt hij ergens in de lucht... alleen... in een vliegtuig met nog veel uren voor de boeg met zijn gevoelens en gedachten, naar zijn leventje in Eindhoven en ikke is hier.. en moet nieuwe plannen maken voor de volgende stad, voor de volgende bestemming, maar het valt me effe zwaar..
Maar.. das ook een goed teken, want dat betekent dat we veel dingen gedeeld hebben die de moeite waard zijn geweest!
Zoals HaLong Bay.
Hier zijn we 4 dagen en 3 nachten rondgetourd.
Met de bus naar de haven, toen met de boot door de gigantisch mooie natuur (en zelfs een nachtje op de boot geslapen), in een kajak door de 'bergen' die in het water liggen doorgevaren, in grotten gelopen en op een motorbike over het eiland Cat Ba getourd. Super gaaf!!
De Vietnamese organisatie laat te wensen over, maar de ervaring an sich was SUPER!!!
Vanuit HaLong City hebben we een lokale bus geregeld naar Nihn Bihn. Een stad die 1 grote bouwput is, maar die als je ong 6 km fietst(tjsa... vanwege de stroomstoring geen petrol.. dus geen motorbike.. en dus op de fiets... terwijl het dik 30-35 graden is met een luchtvochtigheid van zo'n 80%.. oelalala) super super mooi is!
Hier hebben we in 2 dagen lekker wat gefietst langs lokale dorpjes, naar de Trang An Grottoes geweest waar een vrouwtje ons ong 2 uur heeft rondgeroeid in een bootje door mooie natuur en grotten.. (oeps.. was effekes vergeten dat ik grotten niet zo heeeeeeeeeeel erg gaaf vind.. oftewel.. gewoon NIET gaaf als ze heel donker zijn en als ik niet weet vantevoren hoe lang ik er in ga zijn... Brrr.. ikke niet happy.. ikke zelf effe flink bang en over de zeik.. hihi...maar achteraf was het wel weer okay.. hihi.. én zeer zekers de moeite waard!!!)
Ook zijn we naar de Dich Long Pagoda geweest en de Thai VI tempel.
´s Avonds lekker lokaal wezen eten hier, dat was weer erg tof!
De mensen hier zijn echt heel aardig en lief en ook al spreken we elkaars taal niet, het komt met handen, voeten en een lach helemaal goed.
Ook waren er hier vrouwen die een Engels praktijk examen hadden afgelopen maandag en die wilde graag nog even oefenen met ons.. hihi...
Wij met één zo'n vrouwtje naar huis geweest en daar een paar uurtjes zitten 'kltesen' oftewel steeds dezelfde vragen stellen en beantwoorden.. maar wel tof om iets meer bij het Vietnamese leven te staan. Iets te horen over werk, huisverting, inkomen, huwelijk, kinderen etc etc. Interessant. En bevestigend dat dit toch echt géén arm land is. Het is zo ontzettend veel meer ontwikkeld dan de andere landen waar ik geweest ben, en zeker in vergelijking met buurland Cambodja.
Goede infrastructuur, betaalbaar lokaal eten, geen zwervers op straat, dikke auto's en motors, onderwijs voor iedereen (jongens en meisjes), veel mensen die zelf een terrasje doen of een ijsje eten zo op straat, Vietnamezen die op vakantie gaan, etc etc.
Daarna door naar de laatste stop samen, in Ha Noi.
Super groot!!! Super druk verkeer.. nog drukker lijkt wel dan Saigon :)
Goed de tijd genomen om bewust te zijn van de laatste dagen samen travellen, lekker rondgelopen en fotokes gemaakt, Westers gegeten (of in ieder geval iets waarvan Vietnamezen dachten dat het Westers was.. haha) en naar het Ho Chi Minh Complex geweest.
Wauw.. Aan alle kanten straalt het ervan af dat deze man erg erg erg belangrijk is (geweest).
Kortom: we hebben weer veel gedaan, veel gezien, veel genoten.
In totaal toch weer 8 plaatsen bezocht in 3,5 week tijd. Doen we goed!
Nu dus alleen een beetje verward van alles en weer zoeken naar de balans... Maar dat gaat wel weer komen. I know.
Dus no worries over het eerste deel van deze blog.
Ja ik voel me niet zo happy momenteel, maar ook daar ga ik wel mijn draai in vinden.. Heeft even tijd nodig.
Daarbij wél mijn visum verlengd met nog een maandje, anders zou ik maandag al weer het land uitmoeten... Heb het gevoel nog wat meer te willen zien hier in het noorden én ben daarbij nog niet klaar voor wéér een nieuw land.
Misschien effe een pas op de plaats? In plaats van hurry up?
Heb dus het besluit genomen nog even wat langer hier te blijven. Daarna vlieg ik naar alle waarschijnlijkheid (maar met mij weet je maar nooit ofdat de plannen nog wijzigen) naar Thaiand. Wil weer meer naar de yoga, de meditatie en hier waarschijnlijk ook wat mai thai en-of thaise massage cursus.
Daarna waarschijnlijk naar Myanmar.... Maar let's see.
Eerst vanavond, dan morgen, dan de volgende stap. Zoals het oude liedje van de New kids On the Block; step by step... hihi
In ieder geval thanks voor jullie lieve berichtje nog steeds.
En Esther, wat gaaf jou te lezen! Moest laatst nog aan je denken.. Klinkt goed die sportschool en dat vriendje! Happy for you!
Yvonne.. succes met jouw stukje. Groeipijn vind ik een mooie :)
Jip... Heb je al even niet meer gelezen, hoop dat geen nieuws goed nieuws is
Bertrand: thanks voor jouw tip! Klinkt wel tof! Maar eerst toch maar eens mét fleskes denk ik.. haha
Zussie... hoop dat de housewarming gezellig was.
Jan en Wil: hoop dat alles okay gaat bij jullie. Thanks in ieder geval voor alle lieve berichtjes!
Papa en mama, no worries: hoort er gewoon bij. Wil het niet zwaarder maken of doen lijken dan dat het is, maar wil ook niet verzwijgen dat ik het effe zwaar heb.. hoort bij het leven...
Een dikke zoen voor Rosi, Sabine en de Bruno, Marjo, Edwin, Mark en Dees.
Martien en Anita: Take care en veel succes de komende dagen weer.... Enne... zijn jullie een beetje extra lief voor mijn maatje? Thanks!
Liefs voor jullie allemaal
PS: ineens tijd over zeg maar.... dus mezelf 'effe' op internet gegooid en wat fotokes opgeladen van de laatste 3,5 week met De Jonno, zodat jullie ook een beetje een beeld hebben bij alle woorden.
http://picasaweb.google.com/nathalie.op.reis.azie/Vietnam#
Dan ga ik nu maar eens proberen te slapen ofzo.... Valt niet mee ben ik bang....
Doeiiiiiiiiiiiiiiii
-
15 Juni 2010 - 19:20
Edwin:
Hey Naath.
Keep up the good work. Je hebt er een fijn maatje bij. Lekker genieten van de mooie nieuwe ervaringen, koesterend in gedachten, nagenietend in gevoel. Het is nu even niet makkelijk zoals ik het lees maar je hebt er zoveel mooie dingen voor in de plaats gekregen die je altijd zullen bijblijven.
Tears dripping away in a moment of happyness, joy and sadness. Je alleen voelen is nooit fijn, maar je bent niet helemaal alleen want we leven hier in het Nederlands allemaal met je mee.
Ik kan je een schouder en een knuffel aanbieden, een lading goodwill en de humor en een goed gesprek. Op dit moment is het meest fysieke de gedachten dat er mensen zijn die met je meeleven en weten dat je er bent, je er weer een feest van gaat maken en er ten alle tijden voor je zullen zijn.
De dikste hug voor jou, omdat je die gewoon verdient.
liefs, Edwin
-
15 Juni 2010 - 20:39
Zussie:
koppie op en de schouders eronder, dan komt alles helemaal goed
dikke kus -
15 Juni 2010 - 20:50
Zussie En Bas:
wauw!!!!!!!!!!!!!!!!!
wat staan er weer mooie foto´s op.
genieten, genieten en nog eens genieten. -
15 Juni 2010 - 22:25
Papa En Mama:
Hoi Nathalie wat een fantastich reisverslag van de afgelopen 3,5 week samen met Jonno.Wij hopen dat je goed geslapen hebt.Het zal inderdaad even niet meevallen om alles nu weer alleen te doen. Maar alle beslissingen die je maakt zijn op dat moment de juiste.Heb de foto's allemaal bekeken wat een mooie natuur, en het straatbeeld spreekt boekdelen.Liefs en knuffelsssssssssss -
16 Juni 2010 - 11:11
Yvonne:
Dag lieve meid,
Doe je ogen dicht en voel een hele warme knuffel van mij!...
Is ie aangekomen?.. Goed zo.
Eigenlijk, hoe rot het ook is dat je je zo voelt, vindt ik het ook iets heel moois hebben. In het begin aan elkaar moeten wennen en dat ombuigen in een sterk team. Laat je gevoelens en gedachten lekker komen. Don't fight it. Waar je tegen vecht blijft, wat je accepteert kan losgelaten worden.
Goed om te lezen dat jullie hele leuke weken gehad hebben, dat is zeker teug te zien op de foto's.
Je vindt je balans wel weer! Veel sterkte!
Liefs Yvonne
(ittikooi is skipe naam)
-
16 Juni 2010 - 11:14
Sabine:
Wat een gave pics!!!
You've got mail.....
Kus! -
16 Juni 2010 - 11:41
Lydia:
Net je verslag gelezen en logisch dat t ff minder gaat. Met zn tweetjes is toch fijn natuurlijk. Maar stoer vrouwke het komt goed met jou je moet weer gewoon ff in je ritme komen van t alleen travellen. En ondertussen ben ik nog steeds vet jaloers op je avontuur hoor. Mooie foto´s ook. Echt super. Geniet van elk moment het is zo bijzonder wat je nu doet. Hier in Ned is t toch elke dag weer t zelfde daar kom je straks wel weer achter. Maar ja je vrienden en fam zul je natuurlijk wel missen.
Hoe dan ook, hou je taai en have fun!!!
Liefs Lydia
-
16 Juni 2010 - 19:51
Jan En Wil:
Wat een verslag !!! Zo oprecht, zo puur Nathalie en zo goed te begrijpen al die gevoelens en emoties. Even een hééééééél heftige periode voor jou meid en dat valt niet mee. Een hele dikke, lieve, warme, meelevende, hopelijk beetje troostgevende knuffel van ons. Je bent voor ons een kei, hoe jij ervoor gaat en de zaken aanpakt. Ons petje af. Op het moment een oranje petje!.
De foto's en je verslag doen ons watertanden van wat jullie allemaal hebben gedaan en gezien. Wat is er toch veel moois op de wereld.
Aanstaand weekend gaan wij met de hele bups naar Burgh Haamstede in Zeeland. We hebben daar een 8-persoons woning van Landal Greenparks gehuurd. Hopen dat het weer wat meezit. We willen o.a.naar het Deltapark Neeltje Jans en naar het strand natuurlijk zodat Kim en Cas een mooi zandkasteel kunnen bouwen.
Heb er veel zin in.
Verder zijn we met allerlei voorbereidingen bezig voor mijn moeder want zij gaat a.s. dinsdag verhuizen naar een spiksplinternieuw appartementje(66 m2!) binnen Verzorgingshuis Bethanië in Mierlo. Ze komt op een van de mooiste punten van het gebouw te zitten. Ze heeft echt geboft en kijkt er erg naar uit. Eindelijk meer ruimte.
Jan heeft meegefietst met de toertocht"Limburgs Mooiste". Er deden ruim 22.000 deelnemers mee in allerlei verschillende diciplines. Jan heeft met de vader van Marco 100km. zwaar gedaan. Het was een geweldige dag. Schitterend weer en heel Zuid Limburg zag er kleurrijk uit door al die fietskleding en helmen.
Intussen heb ik voor Inge en Marco lakentjes gemaakt voor het bedje voor de baby en alles voor de wieg gewassen. Leuk werk dat kleine spul. Afgelopen vrijdag was het kamertje bezorgd en dat hebben ze in het weekend opgezet. Ik ben benieuwd hoe het kamertje is geworden.
Jan heeft het al gezien want die heeft vorige week bij Inge en Marco een nieuwe vlonder in de tuin gemaakt.
Zodoende konden wij niet naar de housewarming bij Daniëlle en Bas. Dat doen we nu een keertje met je pa en ma. Hebben we het nog tegoed.
Mijn wandelen staat even op een laag pitje omdat ik nogal last heb van mijn rechtervoet. Ik heb vorige week foto's laten maken want de huisarts dacht dat het misschien een Marsbreuk is van een middenvoetsbeentje. Ze konden het op de foto niet goed zien omdat het nog opgezet is. Als ik over 4 weken nog last heb, moet ik terugkomen en worden opnieuw foto's gemaakt. Wel even balen want ik wandel zo graag. Moet ik extra opletten met eten, ha,ha,ha,ha !!!!
Nathalie nog een hele dikke kus van ons en toi, toi, toi.
Liefs Jan en Wil
-
20 Juni 2010 - 12:18
Peettantetje:
Hartstikke leuk toch, dat je zo'n fijne trip met Jonno hebt gemaakt.
En daarna...natuurlijk is dat even wennen als je weer alleen bent. Maar ik ken jou: het komt heus weer goed. Jij bent altijd in voor iets nieuws, heel enthousiast voor veranderingen. Je kunt het wel aan. Kom op, hè?
En hier thuis? Bart heeft nog een paar tentamens en dan heeft hij het eerste jaar erop zitten. Het gaat wel goed met hem en zijn grote krullenbos. Moet nodig naar de kapper, maar wil niet. Al zijn haar zit vreselijk in de knoop. Tja,
eigenwijze jongen. Liggen we elkaar behoorlijk mee te plagen.
Gisteren zijn Henk en ik naar een feestje geweest van een oud-collega van hem (zijn ze tegenwoordig allemaal), en het thema was 'voeten'. Heb ik een paar kinderlaarsjes beplakt, de ene met lapjes, de andere met jute en nep klimop. Moesten de tuinman en de naaister voorstellen. Daar heb ik een heel epistel bij geschreven. Het was heel geinig geworden. Het was ook een heel leuk feest. Nu moet ik even bijtanken.
Word toch een jaartje ouder. Hi hi hi . Tot de volgende keer. -
21 Juni 2010 - 13:12
Rosie:
heel veel hugs en liefs voor u lief allerliefst dinnetje!!!!!!!!!!!!! -
21 Juni 2010 - 13:24
Rosie:
ooooow die fotokes! moooooiiiii en hilarisch, echt van die nathpicts. hihihihi luv u!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
