WAUW WAUW WAUW

Ola

Jawel, Naathje is in Spanje!!!
En weer een ander toetsenbord voor mijn neus..... hihi.

Ja, wat zal ik zeggen.
Het is mooi, het is anders hier in Spanje, maar ik voel me erg gelukkig!

Onderweg naar Ostabat begon het echte echte klimmen, heavy, omhoog, omhoog, omhoog en geen schaduw, MAAR je wordt beloont met een vergezicht waar je U tegen zegt!
De Pyreneeen liggen om je heen gestrekt, koeien (deze keer niet de milka koeien, maar de vache qui ri) in de bergpaadjes, kleine gedenk monumentjes etc.
De dag van Ostabat naar Saint Jean Pied de Port was kort, maar 20 km en veel vlakker. Om 13.00 was ik al daar :)

Had echt even een euforie gevoel, want wat ben ik al ver gekomen, wat zijn de paden mooi en het uitzicht zo in het Spaans voelende Frankrijk gigantisch!
Maar ook had ik een soort van Kao San Road gevoel.
Shopjes, shopjes, shopjes, mensen (pelgrims die met de trein zijn aangekomen) met backpacks, multicultureel gezelschap (Australiers, Amerikanen, Japaners Koreanen, Portugezen, Spanjaarden etc etc).

Ik was dus erg happy en toch is het een beetje dubbel na zo´n 2 maanden met maar weinig mensen, maar ik laat het over me heen komen.

Op naar de camping die 10 euro kost!!!!
Ik in shock, maar nadat ik netjes zei dat de gite voor pelgrims (met bed en ontbijt) maar 8 euro kost mocht ik mijn tentje voor 5 euries neerzetten :)
Op weg naar de Citadael kom ik Joe tegen (Amerikaan, maar woont al lange tijd in Australie) die ik al eerder bij de info-balie voor pelgrims zag.
Daar had ik ook weer een stempel gekregen, en gelijk een nieuwe credencial gekocht, want deze is bijna vol.
Samen wat sight seeing gedaan lekker op z´n engels gekletst booschappen gedaan en later, jawel UIT ETEN geweest.

Hij liep vorig jaar hier en is terug om het te herleven.
Hij vond het zoooooooooooooooo leuk mij te ontmoeten, ja dat snap ik wel..... hahaha... en vond het speciaal om al meteen op zijn eerste dag iemand te treffen en fijn zo te beginnen aan de camino dat ie voorstelde mijn eten te betalen.... wat een luxe :)

Heerlijk geslapen in de tent, maar ook is de adrenaline voelbaar in mijn lichaam.
Ben al 2 maanden op pad, ik hoef niet zenuwachtig te zijn, ik kan die berg wel over, ik kan die route wel vinden, maar toch positief gespannen begin ik om 6.30 aan DE etappe van Frankrijk naar Spanje!
En wat WAAIT het hard (denk km of 45 per uur, way to strong to fly).
Waai soms haast van de route af, maar doordat het waait is het niet zo heet.

Al snel zie ik andere mensen lopen en al snel loop ik ze voorbij.
Wil geen ego hebben, maar het voelt wel goed, het geeft me een energie boost waardoor ik nog lekkerder loop :)
(Ik herinner me mijn 1e dag nog....... en heb respect voor deze mensen, maar ben blij dat ik als ware de berg op huppel na goed ingewandeld te zijn de laatste weken, ben fitter dan ik dacht.)

Het is een mooi pad, door de bergen, wat zig zag hier en daar en wat een uitzichten!
Kijk maar naar mijn titel vandaag en je weet genoeg.
Wat voel ik me rijk!!!!!
Wat voel ik me gelukkig hier te kunnen zijn, te mogen wandelen, te mogen genieten, te mogen voelen en gewoon te mogen ZIJN

Onderweg groeten de pelgrims elkaar en zo her en der kom ik dezelfde mensen tegen.
Bij de eerste de beste ´berghut´ zet iedereen zich neer, maar Naathje loopt een stukje verder.... nog wennen aan de drukte, het toeristische gevoel, maar al snel loop ik met een Portugees.
Ook sportleraar, ook yoga docent, ook interesse in meditatie en hij stopt ook liever op rustige plekken.
Samen lopen, genieten, wegwaaien, kletsen, picknicken schuilend voor de wind achter een rots etc.
Zo gaat de tijd snel en prettig voorbij :)

In de middag kom ik aan, uurtje of 14.00 en tref daar tatatatatta
Tiny en Nelly uit Nuenen.
Zij hebben daar dik 2 weken als vrijwilligers gewerkt.
De mensen hun plaats wijzen, stempels in boekjes zetten, alles netjes en opgeruimd houden, samen met camino vrienden.

Ik zoek mijn bedje, douche me en later zit ik op het terras en word ik getracteerd op een drankje!
We kletsen en in de avond, na de mis, kletsen we nog wat meer.
Ontzettend leuk! Want zij zijn de mensen geweest die me geholpen hebben met planmatige dingen.
Het boekje heb ik van hen kunnen overnemen en nu nemen zij het voor me mee naar NL, samen met mijn jas, JEUH tas weer een dikke kilo lichter ;) Met nog een reep chocola als kadootje ga ik heel happy naar bed.

Het is een mega grote slaapzaal, maar met 4 persoons ´kamertjes´ en slaap goed, al staan mensen om 5.00 op!!!! om al op pad te gaan (terwijl het hier in de ochtend pas laat licht wordt:... steeds meer naar het westen he....).
Ik begin deze dag ook vroeger dan gepland, want kan niet meer slapen.

Ook deze dag is mooi!
Loop op met de Portugees en zie ook Joe weer.
Later komen er nog meer vrienden van hen bij en we lopen her en der samen op.

Ben de naamplaats van afgelopen nacht kwijt, maar we hebben daar met een paar mensen ons tentje bij de rivier neergezet.
(Herberg was VOL en ik vind de tent zowiezo wel fijn, zeker met meer mensen, wat veiliger.)
Tent neergezet, bikini aan en gebaden in de rivier-beek GODDELIJK dat koude water na 27 km lopen.
Er zijn 2 gasbranders in de groep en we koken allemaal samen, of beter gezegd de Japanner kookt voor ons en ik stel mijn brander beschikbaar. Goed geregeld! Hihi.
Afwassen in de rivier, een Italiaanse vrouw die wat drankjes koopt voor ons allemaal en een Koreaans meisje die muziek tovert uit haar GSM.
Een Duitser die veel in India en Nepal komt met wie ik nog praat, de Australier die NIET in shape is maar blijft lachen en blij is dat ie een groepje heeft gevonden etc. MOOI!

Het lijkt nu meer op trekking in Nepal.
DRUK.
Overal staat de route aangegeven.
Multicultureel.
Goedkoper dan Frankrijk.
Overal wel slaapplek.
Heel vriendelijke mensen.

Even wennen dus, maar ik vlieg overal wel tussen door.
Slaap vandaag in een kleine herberg (24 bedden).
En zie de anderen straks of morgen wel weer.

Vandaag tot aan Pamplona liep ik veel door het bos, heerlijk dus, niet zo heet en maar 17 km ofzo.
Nu wat sight seeing doen, terrasje, internet, chillen en dan morgen weer gasgeven, vind het lopen echt steeds lekkerder worden.
Ben ´bang´dat ik dat straks nog eens ga missen.....hihi.

Anyways, hier was een korte een up-date.
Heb geen boekje bij me, geen dag-dag verhalen en geen stappen-tellers, maar wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeel liefde, warme groeten en zonnestralen voor jullie allemaal!!!
Vanavond is er een lichtshow ergens op de stadsmuur waar ik even wil gaan kijken, maar moet zorgen dat ik voor 22.00 terug ben (closing time).
Kijken voor de route morgen, maar denk dat het wel weer een wat langere dag gaat zijn.
Blij dat ik al veel gelopen heb en zo mijn eigen ritme heb.
Kan ik gezellig mixen met de mensen, zonder mezelf voorbij te lopen.

Buen Camino!!!!