Vol koppie

Sooooo he, wat heb ik een RIJK leven
Sooooo he, wat zorgt dat allemaal weer voor stof tot nadenken :)

Ik blijf me verbazen hoe flexibel een mens kan zijn, hoe snel we anno 2013 van het ene land naar het andere land kunnen geraken, van de ene wereld naar de andere, het ene uiterste naar het andere.

De laatste jaren was het steeds wennen aan het weer in Nederland zijn.
Ik moet jullie bekennen dat daar het 'probleem' nu niet meer ligt!
Afgelopen vrijdag heb ik weer voet op Neerlandse bodem gezet. Papa, Mama en Roos stonden op mij te wachten at Eindhoven Airport.
Klaar om mij te knuffelen, welkom te heten, me thuis te laten voelen en zelfs met een Hollandse Tulp en lief kaartje.

Tijdens een kopje warme chocola (ja, het weer is iets anders.....) hebben we heerlijk zitten kletsen, alsof ik eigenlijk niet weg ben geweest.
Daarna heb ik gezellig bij ons pap en mam thee gedronken, broodjes kaas gegeten en heb ik mijn verhalen kunnen vertellen, de credencial laten zien en al vast wat foto's. (die ben ik nu aan het uitzoeken en ordenen.......hihi)
Het was echt heel erg fijn om weer gewoon in Mierlo te zijn, om zelf te zien hoe het nu gaat met ons mam en met papa en om de Zundapp van ons pap te bewonderen :)

Deze keer ben ik 'maar' 3,5 maand weggeweest, dat is natuurlijk wel eens anders geweest, maar er is aan beide kanten zooooooooooo ontzettend veel gebeurd!
Dus ja, rond 18.00 werd ik naar Geldrop gebracht, naar Roos gebracht met de auto (gaat toch echt sneller dan lopen kan ik je zeggen.. LOL) maar ik had op zich wel langer kunnen blijven. Het was echt gezellig en fijn!

Nu dan weer gelijk in het Nederlandse ritme van plannen en afspraken maken, lijstjes met data en momenten dat vrienden/familie kunnen afspreken om mijn verhalen te horen, om hun verhaal te vertellen, maar nog belangrijker weer lekker te kunnen knuffelen.

Marjolein nog net kunnen zien voor haar vakantie, bij oma geweest (straks weer), meteen ooms en tantes gezien, bij Jan en Willy wezen lunchen en kletsen, morgen bijeenkomst in Leuven met 3 andere camino gangers, donderdag de babykamer, de dikke buik aanschouwen bij mij zus en man en gezellig samen eten.
Gister met Roos naar het concert van Ed Kowalczyk in het concertgebouw te Amsterdam geweest. GODDELIJK!!!!
Wat een concert, wat een akoestiek, wat een rijkdom, wat een fijne vriendin, wat een gezelligheid, wat een toerist zijn in eigen land met de tram en de metro :)
En zelfs weer een autootje onder mijn kont (dank je wel!!! lieve papa!!)

Ik heb momenteel niets te schoppen tegen Nederland, maar wat ben ik weer zoekende.....

De camino is zo iets anders dan de andere reizen die ik heb gemaakt.
Vooraf had ik niet kunnen bedenken wat het me zou brengen, hoeveel km het echt zijn, welke ontmoetingen ik zou maken, wat ik zou zien, voelen, ruiken, proeven.
En nu ben ik in Nederland, alles koek en ei, maar wat MIS ik het camino leven.
Wat mis ik het onderweg zijn, de eenvoud van het leven, de rust van elke dag met het hebben van een doel.
Mijn doel heb ik bereikt, en nu?

Ik merk dat wanneer ik op facebook ben de vlinders in mijn buik een vreugdedansje maken als ik iemand ´tegen kom´ die ik ken van de camino. De foto´s, de gezichten, de herinneringen.
Kan alleen maar zeggen dat ik heb een heerlijk tijd gehad! En nu is het tijd om door te gaan en om nieuwe herinneringen te maken en te gaan kijken wat ik nog ga doen voordat ik weer naar Westendorf mag gaan voor een nieuw, fris, fruitig, zwaar, mooi, gezellig werkseizoen in de Schirmbar. Moet bekennen dat ik het liefste al over een week of 2 zou gaan. Gewoon lekker werken! Heb er zin in! Maar ja.. nog even wachten op de sneeuw...

India roept, Thailand en meditatie roepen, maar het is eigenlijk niet helemaal wat ik momenteel echt wil......
Maar nog dik 2,5 maand hier blijven zonder werk, zonder doel, met herfstweer is ook niet helemaal waar ik heel gelukkig van word denk ik.
Peru zit ook in mijn hoofd, samen met Bolivia. Guido opzoeken?

Ben dus weer aan het voelen... haha

Maar wat ben ik rijk!
Want na de Camino tot Finisterra ben ik met de bus terug gegaan naar Santiago.
Hier heb ik weer heerlijk rondgewandeld, mensen zien aankomen op het plein, zonder emotioneel verbonden te zijn, heb ik plannen gemaakt om te zien hoe concreet thuis te komen en heb ik zelfs Liesbeth nog gezien!
´s Avonds zat ik op een plein, gewoon op de grond, wat mensen te kijken, komt Liesbeth even hoi zeggen.
Zij was ook 1 juni begonnen! In Den Bosch! En haar had ik de laatste keer in Vezelay gezien, daar zij de zuid route nam. En ze heeft het gewoon ook geflikt! 61 jaar en gewoon maar een paar dagen later dan Naathje aangekomen! R.E.S..P.E.C.T

De ochtend daarna met de trein naar Barcelona!
EXCITED!
Maar wat was dat zwaar zeg! Met de trein, 9 uur!!!! Zitten.
Dit was de eerste dag in 3 maanden dat ik de hele dag BINNEN was, geen bossen, geen weilanden, geen picknicks, niet wandelen, geen rugzak, schoenen... nee gewoon 9 uur zitten.
En ook daar realiseerde ik me hoe ver het eigenlijk is, die dik 2500 km.
Met de trein schoot het landschap langs me heen (wel heel mooi trouwens om het vanuit dit perspectief te zien, toch weer heel anders! Je kan zo veel verder kijken! Maar goed dat ik eerst gelopen had.. haha... anders was ik er misschien niet aan begonnen ;)
Sahagun, Leon, Burgos, Pamplona... allemaal stations waar we stopten en steden waar ik doorgelopen ben. WAUW!

´s Avonds laat op het station in Barcelona aangekomen (nog groter dan de gemiddelde luchthaven) en met de metro naar het centrum gegaan en daar een hostel gevonden.
De dagen erna me ondergedompeld in de stad, maar wel lekker alles gelopen! Haha. Geen hop-on-hop-off bus voor mij.
Veeeeeeeeeeeeeeeel gezien!!!!
Sagrada Familia, Arc de Tryomph, zowat alle parken en pleinen, de Ramblas natuurlijk, de straatartiesten, de skyline van Barcelona vanaf de boot, het strand, de arena, de magic fontijn etc etc

Toen... tatatattataaaaa... met de boot naar Mallorca
Ik had een kaartje voor een stoel, maar in een stoel slaap ik niet zo lekker, dus mijn matje opgeblazen en met slaapzak ergens gaan liggen. FIJN! Kan ik toch nog een beetje ´mezelf´ zijn.

´s Ochtends vroeg, na een nacht met regen en wind, vaar ik naar Mallorca toe. Donkere wolken, bergen, de haven, MOOI!

Leo staat daar op mij te wachten! Lang geleden dat we elkaar gezien hebben zeg! Echt tof en gezellig!
Hij geeft mij de sleutel van de auto en ik begin schaapachtig te lachen..... nee... dat ga je niet menen... oeps.. haha.. ja, toch echt...
Na 3 maanden alleen maar gelopen te hebben ga ik dan toch echt achter het stuur zitten van zijn auto en wijst hij mij de weg op Mallorca.

We komen langs mooie baaien, strandjes en stoppen bij een haventje voor een koffie en thee.
Leo woont al weer jaren hier en kent het eiland goed en zo touren we langs ´onbekende´ plaatsen. MOOI! Gegrilde groentjes in een gezellig tentje, een ander strandje, een sangria con cave etc
Life is good!

Een vriend van hem heeft een hotel en daar heeft hij een kamer voor mij gereserveerd.
SHOCK
Ik vind het heerlijk hoor! Een 2 persoons bed, met schone lakens helemaal voor mij alleen, een lift naar de 5e etage, uitzicht op de zee vanaf mijn balkonnetje, een zwembad met van de luxe ligstoelen en zelfs een ontbijtbuffet! Maar ik moet je zeggen, het voelt wel een beetje raar.
Ergens met mijn tentje in de middle of nowhere ben ik ook erg happy zeg maar!
Maar ik moet toegeven dat ik heerlijk geslapen heb :)

De dag na de goede nacht chill gedaan, ontbeten, Duitsers geobserveerd (het hele hotel zit er VOL mee) en aan het zwembad gelegen. Zelfs de Spaanse werknemers spreken me aan met Gute Morgen!?
Later kwam Leo mij ophalen en heb ik hem een dagje gevolgd op de golfbaan. 18 holes, met de laatste in de regen.
Nog gelachen om wat ´mannen´ die in hun karretje bleven zitten met dikke paraplu omdat ze niet nat wilde worden... LOL
Wij hebben die 18 holes gewoon lekker gewandeld. Das wel fijn!

Woensdag was ik vrij en heb ik een dagje zelf besteed op het eiland.
Wat rondgesjouwd, nog aan het zwembad geslapen en langs het strand gelopen (5 km heen, 5 km terug)
En ook hier weer Duitsers gezien.
En nee, ik herkende ze niet vanwege de gegraven kuilen.
Hoe dan wel zou je zeggen?
Nou, aan de Duitse muziek. Ik heb zelfs ´He wir wollen die Eisberen sehen´ gehoord! Ik vraag je!
Ben je op Spaans grondgebied, hoor je muziek die je ´s winters in de bar draait... het moet niet gekker worden!
Niet helemaal mijn ding dus, maar wel grappig om gezien te hebben!

De dag erna ben ik met de bus richting Palma gegaan, en vandaar samen met Leo in de auto naar Soller geweest.
Een ander stuk op het eiland.
Bergen! Rust! Mooie kleine huisjes in de bergen, andere kleuren, andere mensen. HEERLIJK!
Tegenwoordig is er een tunnel naar de andere kant van de berg, maar wij hebben de oude route genomen, over de berg. Bochtjes en kronkels, hele mooie uitzichten! Later nog gestopt bij een leuk restaurantje voor een ´boterham met kaas´ maar dan local style. LEKKER!
Nog even gekletst met mijn zus die belde en toen weer door.

The last day was my Lucky day!
Eerst met de bus naar Palma centrum, wat erg mooi en gezellig is.
Ja, het is toeristisch, maar gewoon heel leuk!
Straatmuzikanten, straat artiesten, kleine shopjes, parkjes, koetsjes en een heel mooie kathedraal, bij de zee.
Daar heeft Leo mij opgehaald want we gingen een motor ritje maken!

Dan voel ik me weer helemaal in mijn element.
Heb mijn Enfield in India verkocht....
Zit nu achterop een Harley.....
Ik kan je vertellen.....
Het gaat weer kriebelen.... hahahahaha

HEERLIJK!
De donkere wolken nodigen niet echt uit kan ik je zeggen, maar de weergoden zijn goed gemutst en we houden het de hele dag droog, terwijl die wolken juist zorgen voor mooie beelden op het netvlies.
Door de bergen, veeeeeeel bochtjes, verse zumo de naranje, het geluid van de motor, kletsen met Leo, de wandel routes die ik langs de kant van de weg soms zie staan aangegeven, nog meer bergen, water reservoirs, kleuren.
HEERLIJK DAG!

Mallorca is, best wel heel erg divers!
En ´deze´ kant is echt wel heel erg mooi!
Leo, nogmaals bedankt dat je me dit allemaal hebt laten zien!

En ja....
Na zo´n dagje weer even wat eten, nog een drankje met de eigenaar van het hotel en zijn vrouw, wat tv kijken?! naar bed en vroeg er weer uit om met de taxi naar de airport te gaan.
In het vliegtuig zat ik ´toevallig´ naast een heel gezellige jongen.
Hij komt uit Peru en woont/werkt al jaren op Mallorca om te sparen, omdat ie wil reizen.
Hij wil graag naar Japan. Geen idee precies waarom, wat ie daar te zoeken heeft, maar z´n gevoel zei dat ie daar naar toe moest gaan.
Hoe herkenbaar!

Dank je wel!